Wzgórze v2

Suzana weszła na wzgórze, stawiając ociężale krok za krokiem. Puchaty ogon ciął powietrze, a chłodne podmuchy wiatru co raz kołtuniły długą, lśniącą jeszcze sierść suki. Wbrew pozorom wyglądała dobrze, chociaż jeszcze niedawno, kiedy przyszło jej odwiedzić te krainy ostatnim razem wyglądała na wykończoną i chudą, tym razem w jej oczach znów rozbłysł blask dziecięcej radości. A przecież nie była już dzieckiem. Stawy przy tych dziecięcych figlach strzykały nieprzyjemnie, co jednak zazwyczaj nie przeszkadzało jej w dobrej zabawie na którą i tym razem przychodząc tutaj była nastawiona. Przysiadła na wzgórzu, wzrokiem powiodła nisko w dół na tafle mieniącej się rzeki w oddali. Przyjemne miejsce.
Pozwoliła sobie przypomnieć chwile jakie przyszło jej spędzić w lochach obu złych stad. Może i była masochistką ale tamte czasy wspominała dobrze, a można by nawet powiedzieć, że czasami tęskniła za okresem kiedy wszystko było jej bez różnicy, kiedy zawsze stawiała na dobrą zabawę i zdolna była naruszyć wszystkie reguły, łącznie z własną wytrzymałością żeby tylko na starość mieć co wspominać. I dobrze robiła. Teraz domyślała się, że klatki świecą pustkami, mało gdzie można spotkać psy, które lgnęłyby do tamtego miejsca. Dużo się zmieniło, nie widziała już, czy raczej nie słyszała dźwięcznego przywitania stada w którym przyszło jej przeżyć najlepsze lata w swoim życiu. Teraz wiedziała, że oddając się wtedy całkowicie owemu zgrupowaniu psów, poświęcając czas na utrzymanie stada przy życiu nie mogłaby wstąpić do żadnego innego. Przyjemnie było powspominać, szkoda tylko, że w samotności. Przystając przy samotności w głowie rozbłysło imię jej dawnego partnera. Właściwie Soulshade zmienił się nie do poznania, to jednak zawsze czuła do niego sympatię. Raz mniejszą, raz większą. Ich ostatnia rozmowa nie wypadła najlepiej, pies najwyraźniej przechodził wtedy naprawdę ciężki okres w życiu. Zamiotła ogonem pojedyncze, suche liście i westchnęła głucho. Szkoda, że nawet psy się tak pozmieniały. Ciekawiło ją co dzieje się z Fede. Odruchowo zerknęła na mieniący się łańcuszek, który wystawał spod kłębów sierści na szyi. Tak samo jak Comillio, czy Sprinter. Jak sobie przypominała większą część czasu spędzała raczej z psami, niż sukami. To jednak i wiele suk odegrało w jej życiu ważną rolę. Zastrzygła od niechcenia uchem i mlasnęła krótko, próbując odgonić wspomnienia. Trzeba trzeźwo patrzeć przed siebie, a wspomnienia chociaż ważne odłożyć w odstawkę.

Przybyła na wzgórze, ciągnąc za sobą rudy, niegdyś puszysty nawet ogon. Rozejrzała się ospale i uśmiechnęła lekko dojrzawszy sylwetkę suki. Nieprawdopodobny wręcz widok ostatnimi czasy. Potrząsnęła więc łbem i podeszła do niej, przysiadając niedaleko - Hmm, Veris - przyjrzała się dokładniej, nie dopatrując się niestety w Suzanie jakiejś bliższej przyjaciółki czy nawet znajomej. W sumie wymieniła z nią w życiu tylko kilka słów.

Chociaż z pyska rudowłosa wydawała się Suzanie znajoma, tak naprawdę zajęło jej chwilę zanim przypomniała sobie jej imię.
Kąciki pyska drgnęły ku górze dostrzegalnie tworząc coś na wzór przyjemnego dla oka, pogodnego uśmiechu. Niech ją gęś kopnie, kto by pomyślał, że spotka tutaj na wzgórzu żywą duszę, a co lepsze stałą bywalczynie tych okolic, którą pamiętała sprzed sporej ilości czasu. Puchaty ogon obił o ziemię w przyjaznym geście, wznosząc w powietrze dwa, może trzy suche liście.
I jak powinna się teraz przywitać? Ugryzła się w język, zdając sobie sprawę, że przecież jej stado dawno zostało skreślone, łącznie z przywitaniem, które kiedyś trudno było jej spamiętać.
-Dobry... - przywitała się w końcu pospolicie, a z głosu emanowała dziwna radość na widok przedstawiciela tego samego gatunku do którego mogłaby otworzyć pysk. Ostatnimi czasy przywykła, że pozostało jej rozmawiać z ćwierkającymi ptakami, które zazwyczaj patrzały na nią jak na idiotkę czy drobną wiewiórką, jaka czym prędzej mknęła między pniami drzew byle tylko nie zwracać na siebie szczególnej uwagi.

- Nie martw się, ja też często właściwie nie wiem jak się witać - najwyraźniej wychwyciła zwątpienie w głosie Suzany, uśmiechnęła się zatem lekko, być może nawet po to by nadać jej pewności siebie, której samej Nadii również brakowało - Ty również nie widujesz tu zbyt wielu psów? - rozejrzała się automatycznie, bez zaskoczenia stwierdzając że niestety nikt więcej się tu nie zjawił, wzgórze wciąż spowite jest tą samą tajemniczą, ciężką mgłą przywodzącą na myśl same negatywne wspomnienia.

Suzana kiwnęła w odpowiedzi krótko pyskiem. Faktycznie, w ostatnich czasach tereny, które niegdyś tętniły życiem teraz świeciły pustkami.
-Za grosz żywej duszy... - westchnęła cicho, zamiatając ogonem ziemie. Przykro było patrzeć jak okolice, które nasuwały na myśl tyle dobrych wspomnień umierają w oczach.
-Już myślałam, że nikogo tutaj nie zobaczę. Jesteś miłą niespodzianką. - uśmiechnęła się kątem pyska i podsunęła jej odruchowo jedno z zebranych u stóp wzgórza jabłek.

Wszedł wolno, rozglądając się po terytorium. Podobało mu się, i to nawet bardzo. Nie minęło dużo czasu, gdy zauważył dwie suczki. Oj tak, towarzystwo to było to, czego potrzebował w tej chwili. Podszedł więc do suk.
-Veris- przywitał się wesoło.

Stwierdziwszy, iż towarzystwo raczej nie jest rozmowne, odwrócił się i odszedl w drugą stronę , w poszukiwaniu przygód i przyjaciół.