Szkolenie Lidy

Przychodzi i czeka na adepta.

Weszła rozglądając się nieco. Gdy spostrzegła Steele'a zatrzymała się i zachichotała cicho.
- Dzień dobry.- powiedziała krótko.

//Pytanko... Czy jako osoba z innego forum mam prawo cię tu pamiętać? //

//tak Powiedzmy, że z stamtąd odszedłem


Wypuścił powietrze pyskiem, przyglądał się Lidź.
- No, no. Ave Lid. - uśmiechnął sie lekko.

Jej pysk przybrał wyraźny wyraz i nie zmieniając go, usiadła na przeciw niego.

- Witam to w stadzie, gotowa na szkolenie? - patrzył na nią uważnie swoimi szkarłatnymi ślepiami.

- Tak- powiedziała kiwając lekko głową. Podniosła swe szare cielsko, czekając.

- Na początku powiedz na jaką rangę chcesz zdawać? - pytanie ważne.

- Więc... Dowódca Morderców- powiedziała dość zdecydowana, choć tak naprawdę trochę się denerwowała.

- No więc opisz Mi tą rangę. Ale własnymi słowami. - postawił uszy na sztorc.

Odchrząknęła sobie krótko, na chwilę schylając łeb. Podniosła go szybko.
- Jest to najbardziej doświadczony z morderców, jest ich dowódcą oraz organizuje im treningi. A mordercy bronią stada przed porwaniem i sami porywają. - powiedziała miejscami przerywając.

Pokiwał pyskiem, poruszył końcówką ogona.
- Znasz regulamin naszego stada prawda? Jaki jest według Ciebie najważniejszy punkt? A może punkty. - przyglądał się jej przez cały czas.

- Za najważniejszy uważam, punkt o tym, że wszyscy mają się wzajemnie szanować niezależnie od tego czy ktoś jest adeptem, czy alphą.- powiedziała tym razem całkowicie pewnie.

- Dobrze. - kiwnął pyskiem, przez chwilę się zastanawiał.
- Jak brzmi motto i hymn naszego stada? - podniósł na chwilę jedną łapę do góry, ale zaraz ją opuścił.

Zamyśliła się chwilę i ponownie spojrzała na Steele'a
- Motto brzmi: Kiedy śmierć obnaży blade oczy i kły przerośnięte, a duszę staranuje i poharata zaufania żyłę, staniesz na zła granicy...
Ostatni chwiejny krok... Niemy bólu krzyk.. Na zawsze zostanie serca chłód i być może czyjeś łzy... - wyrecytowała
- A hymn: Utulą cię do snów, wznosząc swój zew.
Pośrodku wód śmierci, usłyszysz już tylko śmiech.
Przekroczą ciemność, choć nawet nie zdołasz
Ocenić swych sił, bo wróg już dookoła!
Wydepczą ci ścieżkę wprost do bram piekła,
Gdzie każda duszyczka ciała swego się wyrzekła.
Gdy utracisz już oddech, oni stać będą rzędami,
Muszą cię przecież wrzucić,
Tam gdzie sami są potępiani.- zanuciła trochę niepewnie. Nie lubiła śpiewać...

Nie musiała śpiewać, przecież nikt nie kazał jej tego wyśpiewać. Tylko wyrecytować, ale szczegół.
- Opisz Mi teraz wszystkie stada. - powiedział.

Odchrząknęła sobie krótko.
- A więc... Stado Pełni Księżyca jest stadem neutralnym, jego samicą alfą jest Harpia, drugiej alfy nie posiadają. Ich żywiołem jest powietrze. Największą aktywność wykazują wieczorem i nocą. Dużym zamiłowaniem darzą noc i księżyc.
Stado Wiosennego Deszczu jest stadem dobry, jego alfami są Tante i Nala. Żywiołem jest woda. Według powszechnego zdania ubóstwiają letni deszczyk. Psy z tej sfory są pozytywnie nastawione do życia i pomagają w potrzebie. Nie znoszą zła i nienawidzą SKP, czyli nas.
Nasze stado, Stado Krwawego Przymierza, jest stadem złym. Samcem alfą jesteś ty, Steele, a samicą Joy. Naszym żywiołem jest mrok. Psy z naszego stada najbardziej usatysfakcojonowane są gdy czują, że zadają ofierze ból. Zazwyczaj są opanowane, lecz w ułamkach sekund mogą stać się agresywne. Zazwyczaj są egoistyczne i obojętne co do innych. Są bardzo nieprzewidywane. Rzadko pomagają, zwykle robią coś dla własnej satysfakcji, lecz dla psów ze swej sfory są gotowe dużo poświęcić- powiedziała.

- Teraz rangi dodatkowe każdego ze stad. - słuchanie tego samego ciągle, zaczyna się być żmudne.

- W Stadzie Pełni Księżyca rangami specjalnymi są Brzask i Dowódca Brzasków, w Stadzie Wiosennego Deszczu Kropla i Dowódca Kropli, A u nas Wampir i Dowódca Wampirów- wyrecytowała.

- Wymień Mi parę ataków i obronę. -

- Więc... atakować można z zaskoczenia, lub po prostu z frontu, lecz wtedy maleją szanse na udany atak, gdyż przeciwnik cię widzi. Obrona... Cóż... Trzeba osłaniać słabe punkty i nie odwracać się do przeciwnika tyłem.

- Jakie znasz sposoby tortur? - rozejrzał się po polanie.

- Można torturować fizycznie, czyli bić, ranić np. sztyletem, albo coś w tym rodzaju, albo można też torturować psychicznie.

- Zła tamtego jelenia i wytortoruj go. - wskazał łapą na jelenia oddalonego nieco.

Westchnęła głucho i podniosła swe wychudzone cielsko. Powoli, przybierając waleczną pozę, ugięła łapy i zerwała się do biegu. Zanim jeleń zdążył cokolwiek zauważyć, leżał już powalony na ziemi, z krwią cieknącą z jego karku, poprzez wbite w niego kły.
Nie schodząc z niego, Lida wyjęła sztylet i w miejscu zgięcia przednich kończyn przecięła skórę, tym samym urywając ścięgna zwierzęcia.

Przygląda się jej uważnie.