Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

- Do zobaczenia - rzuciła za nim, po czym sama się oddaliła.

*nmm, ok , pa<3*

Przyszedł wolnym krokiem po czym usiadł przy brzegu rzeki wpatrując się w fale.

Wchodzi powoli na klif, zapatrzona w dal. Po chwili siada, zamyka oczy i pozwala, aby słońce grzało ją w pysk.
"Nareszcie w domu?" Wciąż nie była pewna...

Odwrócił łeb słysząc czyjeś kroki lecz jakoś go to nie interesowało.Spojrzał swymi brązowymi ślepiami na przybyłą i....zamarł.Jego źrenice powiększyły się do granic możliwości.Wstał i cofnął się tak,ze stał w wodzie.-Nie wierze!Nie możlwie...!-potrząsnał łbem myslać że to jest sen,ze to zwidy....

Słysząc jakiś ruch, zastrzygła lekko uchem... ciepło słońca po długiej wędrówce było jednak znacznie przyjemniejsze niż chłód cienia. Coś jednak nie dawało jej spokoju... Jakiś znajomy zapach? Otworzyła leniwie jedno oko i zamarła zaskoczona.
-Nie, to tylko zwidy-uspokoiła samą siebie i znowu pogrążyła się w burzliwych wspomnieniach.

Wpatrywał się w nią jak w ducha.A może to był duch?Jej duch?Czy to Ava?Ava którą poznał w pierwszy dzień pobytu w tej oto krainie?Gdy spadł ze wzgórza i ujrzał wtedy Tabathę,Tabtahe i ją.Ale przecież Ava którą znał odeszła bez słowa,a on stracił nadzieje,że ją jeszcze zobaczy....

Zaśmiała się cicho -A więc to tak? Los sobie z nią pogrywał?
Usiadła obok niego, wciąż z uśmiechem na pysku.
-To sen czy już druga strona tęczy? - spytała, ciesząc się chwilą - Bo to przecież nie może być prawda - dodała w myślach.

-Ava?-wykrztusił po chwili.Czy to naprawdę ty...czy to niebo w samym śordku piekła?

-Czekaj, czekaj... Skoro ty, pytasz czy to naprawdę ja... To... - potrząsnęła głową - to dzieje się w rzeczywistości? - otarła łapą oczy, ale widok pozostał taki sam.
-No cóż... w takim wypadku witaj w domu - mruknęła do siebie z nutką zadowolenia w głosie - swoją drogą, tak, to naprawdę ja. Jak zresztą można było myśleć inaczej?

Jego oczy się zaszkliły.Podszedł bliżej.-Nie mogę uwierzyć,że to tyCo sie z tobą działo Ava?-zapytał lekko złamanym głosem.

-To długa opowieść... I nie na tą chwilę. Ale kiedyś... tak, dowiesz się na pewno. - uśmiechnęła się leciutko - na razie pozostaje cieszyć się z odnalezienia domu... no i kogoś, kogo nie spodziewałam się więcej ujrzeć. - położyła się na trawie, wciąż zapatrzona w dal.

A możesz mi chociaż powiedzieć dlaczego mnie nie uprzedziłaś?-zapytał w końcu po chwili...Cokolwiek by to miało być...przyjął bym to do wiadmosci ale z drugiej strony nie możemy ciągle żyć wspomnieniami i przeszłością bo to już nie wróci.-Dużo sie zmieniło...-dodał po chwili.

Popatrzyła na niego a w jej bursztynowych oczach zalśniły łzy - Nie pamiętam - warknęła, zła na siebie - nie pamiętam momentu, w którym postanowiłam odejść, nie pamiętam powodów, które zmusiły mnie do tego. W moich wspomnieniach zostały tylko szczęśliwe chwile. - zerwała się i odbiegła kawałek, żeby ukryć wstyd i gniew.
-Nie zmieniło się nic - mruknęła cicho, uspokajając się...

-Podszedł do niej,przepraszam jeśli cie uraziłem.Nie musisz się już tłuamczyć jeśli tego nie chcesz.Wystarczy mi to,ze wróciłaś i jesteś tu.-powiedział uśmiechajac się do niej.

-Nie uraziłeś mnie - zamerdała lekko ogonem - Po prostu sama się w tym gubię... I to ja przepraszam. Wszystko jest takie dziwne... - rozejrzała się dokoła - Jest tu dużo spokojniej niż pamiętam.

Hm.Owszem.SPC vel SCN vel SKP coś juz nie jest takie naj naj naj.-parsknął tylko na mysl o nich.Cóż dużoby opowiadać.Teraz są tylko trzy stada.

Skrzywiła się lekko na wspomnienie lochów SPC - A co u ciebie? - spytała cicho - co robiłeś w czasie mojej nieobecności? - popatrzyła na niego, ciekawa odpowiedzi.

Cóż...-zastanawiał się czy jej to powiedzieć....Dorobiłem się troje dzieci,stada się zmieniały,wciąż jestem liderem,SCN/SKP porwało raz Rookshe,Xaviera i Bloya-mojego syna.Potem chciałem zemścić sie na Joy,która torturowała Bloya ale ona zachowała się jak tchórz używajac mocy specjlanych i poprostu sobie poszła....Walczyłem potem z Devilem,prawie wygrałem-westchnał cicho.Byłem też w lochach za przegraną walkę z Devilem...-to tak w srócie.

-W skrócie? W takim wypadku bałabym się usłyszeć pełną wersję wydarzeń. - zaśmiała się i trąciła go pyskiem - Coś ponure te wspomnienia... - ziewnęła i przeciągnęła się - W każdym wypadku mam nadzieję, że jesteś szczęśliwy.

-Owszem moje życie raczej zaliczało się do ponurych.Jeżeli chcesz żebym był szczery to szczęśliwy nie byłem ale teraz jestem bo ty wróciłaś-spojrzał na nia czule.

-I to też się nie zmieniło - dodała po chwili zamyślenia - Nawet nie wiesz, jak ciężko było tu wrócić. Przejdziemy się? - zaproponowała z uśmiechem - koniec z tym ponuractwem!

-Jasne...gdzie tylko chcesz-powiedział.

-Nie pamiętam tych terenów za dobrze... chętnie sobie przypomnę. Ale ty wybierz miejsce - wstała i popatrzyła na niego wyczekująco - bo wędrówek w nieznane to mam więcej, niż dość.

Hm-może w takim razie zacznijmy od wiecznego gaju-zapytał.

*musze spadac,dokończymy później*