Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Wyłaniam się zza krzewów rosnących nieopodal klifu. Łapczywie zaciągam się świeżym powietrzem wiejącym od strony morza. Rozglądam się po pustej plaży i siadam niedaleko brzegu. Wzrok mój wbijam w taflę wody, obserwując fale.

Wyjąłem ze swojej torby jedną z książek. Była dość stara, pożółkłe kartki, rozpadająca się oprawka i odpadające kartki. Jednakże często do niej wracałem. Uwielbiałem posiedzieć w ciszy, wsłuchiwać się jedynie w odgłosy natury i zatonąć w lekturze. Zapomnieć o całym świecie i przenieść się do innego wymiaru. Oh, tak, to było coś. Otworzyłem ową książkę na pierwszej stronie i zatonąłem...

Oh, najwyraźniej trochę się zdrzemnąłem. Musiałem zasnąć nad książką. Obudził mnie podmuch zimnego już wiatru. No tak, zapadła noc, nic dziwnego. Zebrałem się z miejsca i ruszyłem w kierunku legowisk.

Przybiegł i rozejrzał się dokoła. Dyszał ciężko, podróż zmęczyła go bardzo. Usiadł na piasku i przymknął oczy.

Wbiegła. Zobaczyła nieznanego jej jeszcze psa.
- Veris. - Odparła z uśmiechem.

Uniósł łeb i wyszczerzył kły, warcząc cicho. Zmierzył sukę wzrokiem i uspokoił się. Na jego pysku malował się zawód...
-Witaj - rzucił cicho.

- Czemu jesteś taki smutny? - Spytała, patrząc na niego spokojnie. Posmutniała i ona.

Uniósł brew i spojrzał na nią uważniej - Nie czuję się zobowiązany mówić o tym - powiedział cicho i dość oschle. Po ostatnich wydarzeniach nie potrafił zaufać obcym psom. - Nie znam nawet twojego imienia - dodał.

- Emily. - Odpowiedziała krótko. Spojrzała pytająco na niego.

Zaśmiał się cicho - Cahir - uśmiechnął się przyjaźnie i skinął łbem.

Odwzajemniła uśmiech. Zlustrowała wzrokiem psa ._.

- Muszę już iść. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy... Do zobaczenia... - Mruknęła i zniknęła wśród zarośli.

Popatrzył za nią i potrząsnął łbem, odganiając uporczywą muchę. Podszedł do wody i położył się na płyciźnie.

Wbiegł tak jakby przed czymś panicznie uciekał,bo tak było.Wciąż przed oczami miał tą okropną scenę z wczorajszej nocy na skarpie.Gdy tak biegł potknął się i wywrócił na ziemię.

Rozejrzał się dookoła.Lewa łapa nie wyglądała fajnie.
Usiadł gdzieś w krzakach oglądając się czy oni za nim nie biegną.

Przekręcił łeb i popatrzył zdziwiony na obcego psa. Wyczuwał jego emocje, ale nie rozumiał zachowania. Zjeżył tylko instynktownie sierść.

Dostrzegł w oddali owczarka.Zmarszczył tylko nos lustrując go z daleka złotym ślepiem.Położył ucho po sobie.-A jeśli to jeden z nich?-pomyślał.

Warknął głucho i przeciągle. Zachowanie tamtego psa było co najmniej dziwne. Podniósł się do siadu i wystawił pysk ku słońcu. Czekał.

Wyszczerzył kły.Chociaż co on może zrobić ze złamaną łapą?Dlaczego?Myślał,że tutaj znajdzie bezpieczne miejsce,że oni go już nie skrzywdzą,natomiast spotyka na drodze kolejnego psa ich pokroju...Może się myli co do tego osobnika....

Parsknął śmiechem i spojrzał na obcego - Będziesz się tak tam czaić? - rzucił i ziewnął szeroko.

Podkulił lekko ogon.-Wybacz...podszedł kilka kroków utykając ale wciąż zachowywał dystans i odległość.Oczom psa ukazał się czarno-płowy mieszaniec,z opaską na prawym oku,praktycznie cała prawa połowa jego głowy była nią zakryta.Ciało zryte bliznami.-J-jestem tu nowy....

- Cahir - przedstawił się krótko, lustrując wzrokiem psa. Coś w jego wyglądzie przypomniało mu niedawne chwile. Zadrżał odruchowo.

-Esiz-odparł i podszedł bliżej.Praktycznie nie stawał na lewą przednią łapę.Usiadł zrezygnowany spuszczając łeb i spoglądając na zranioną łapę.Sama się nie złamała...

-Nie martw się - zerknął na jego łapę i zjeżył ponownie sierść - Może być gorzej - syknął cicho i zerknął na swoje pokaleczone łapy - To oni, prawda? - spytał, nie musząc wyjaśniać, kim są ci "oni".

-Oni?Podejrzewam,że są tu takie psy jak cico okaleczyli me ciało ale to co widzisz to dzieło wilków....-zacisnął zęby mrużąc bezsilnie powieki.Spojrzał na poranionego Cahira.