Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Chyba nigdy nie znajdę w tej krainie przyjaciół,pomyślał i zniknął za wzgórzem*nmm*

Zaśmiał się cicho i wskoczył do wody. Stanął w miejscu, gdzie kończył się piasek, a zaczynała ciemna i niebezpieczna głębina. Po głowie chodził mu szalony pomysł, a na pysku drżał dziwny uśmieszek...

Zanurzył się i zaczął płynąć, mniej więcej w to samo miejsce, w którym wczoraj coś zaatakowało Em. Zjeżył sierść, a z głębi jego gardła wydobyło się głuche warknięcie. Miał wielką nadzieję, na starcie z potworem z dna morza. Brak adrenaliny dawał mu się we znaki.

Po dłuższej chwili zawrócił zrezygnowany. Wypełzł na brzeg i położył się na mokrym piasku. Nie był pewien co czuje... wściekłość, smutek, nadzieję? Zaśmiał się sam z siebie. Był żałosny.

Weszłam. Usiadłam obok obcego mi psa.
- Veris - mruknęłam cicho, trochę tak jakbym mówiła do siebie. Rozejrzałam się po otoczeniu.

Potrząsnął głową i spojrzał w górę, na obcą mu sukę - Witaj - mruknął cicho.

- nie przeszkadzam? - spytałam machając ogonem przy czym zamiatałam piach na którym siedziałam. -a tak poza tym Summer jestem, a ty?

-Cahir - powiedział krótko - Nie, nie przeszkadzasz. Czasami dobrze jest z kimś pogadać. - podniósł się do siadu i uśmiechnął krzywo.

- do jakiego stada należysz? Obstawiałabym, ze do "Pełni Księżyca" lub "Samotników". "Krwawa Przysięga" mi nie pasuje, a "Wiosennym Deszczu" jestem ja i jakoś Cie nie widziałam u nas. -uśmiechnęłam się do niego promiennie.

-KP ci nie pasuje? - wyszczerzył się w dziwnym uśmiechu. To przez myśli, które ostatnio chodziły mu po głowie - Masz rację, jestem samotnikiem. Całkiem bystre - zaśmiał się.

- nie wiem... Tak jakoś... - uśmiechnęłam się - rzadko co uważam, że ktoś należy do KP - zaśmiałam się cicho. - raczej jestem optymistką i wierze, ze świat nie dzieli się na dobro i zło tylko na samo dobro... Ale niestety tak nie jest - wyszczerzyłam się. -hm... sprostowanie wierzyłam tak jak byłam mała, teraz jest inaczej ... odkąd tu jestem ...


/z/w/

-Masz jednak szczęście, że się nie pomyliłaś - zaśmiał się cicho ponownie - Nie istnieje dobro ani zło. Byłem po obu stronach i po żadnej nie odnalazłem ani tego, ani tego - uśmiechnął się do niej przyjaźnie.

- jak by nie istniało to chyba nie było podziału na stada dobre, złe i neutralne, co? - uśmiechnęłam się i dodałam po chwili - a co byś mi zrobił gdybym nie w trafiła do jakiego stada należysz? Zjadłbyś mnie?

-Może nie od razu zjadłbym... - zaśmiał się - I uważam ten podział za totalną bzdurę. Nie spotkałem jeszcze nikogo neutralnego. Choć wielu usiłuje tak się nazywać - zamyślił się. - Ty jesteś w... SWD, prawda?

- tak - kiwnęłam głową. - podział może nie jest taki złym pomysłem. Ale stado neutralne jest takie hm... niepotrzebne? Znam parę osób z PK i uważam, że nie są neutralni. Bo albo jest ktoś całkowicie dobry lub zły. Nie ma czegoś takiego jak bycie dobrym w 50% i złym w 50%. To według mnie nie ma sensu.

-Neutralność to nie bycie w połowie dobrym, a w połowie złym. To nie mieszanie się w żadne konflikty. Nie związywanie się z żadną ze stron. Nawet ja tak nie potrafię - uśmiechnął się i trącił ją pyskiem - W każdym wypadku ty wybór masz już za sobą, a ja nie muszę go dokonywać. Przynajmniej na razie... Długo już tu jesteś?

- jak kto woli -zaśmiałam się ja po prostu mam własny tok myślenia. Od kiedy ja tu jestem? Hm... Tak gdzieś pół roku minęło, a ty? Masz zamiar dołączyć do jakiegoś stada czy bycie samotnikiem Ci odpowiada?

-Jeszcze się zastanawiam - wstał i otrzepał futro z piasku - Pół roku... całkiem długo. I jak ci się tu żyje? - zerknął na nią uważniej.

- spoko ale nadal się tu czuje tu obco, bo nie znam tu nikogo... prawie... no oprócz stada to ty i parę osób z PK. Ale nie jest źle, jak się dopasujesz do reszty to wszystko idzie z górki. Ale to kwestia stada. Proponuje SWD - z wyszczerzem walnęłam go ogonem w bok. Ale twój wybór, twoja sprawa...

-Tak szczerze, to SWD nigdy mnie nie pociągało - powiedział tajemniczo - I w tym właśnie mój problem - ja nie jestem taki jak reszta. - parsknął cicho i zerknął w kierunku oddalonego kawałek lasu i westchnął smutno.

- oryginalny powiadasz? - uśmiechnęłam się. - uważałam podobnie ale w końcu dołączyłam do SWD jestem raczej dusza towarzyską, a bycie samotnikiem nie jest takie łatwe co?

-Jest dosyć łatwe. Nie musisz z nikim rozmawiać, wypełniać obowiązków, słuchać kogoś wyższego rangą - parsknął ironicznie - Ale niestety nikogo wtedy nie obchodzisz.

wszedł spokojnie...rozglądał się po psach...Nikt kto chciałby z nim rozmawiać...

Wchodze. Rozglądam się do okoła.