Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Powiem, że trochę zbiła mnie z pantałyku. Po chwili dopiero odchrząknąłem i zmarszczyłem czoło.
-Inaczej? Czyli jak?-zapytałem ciekawie i schowałem nos w sierść w szyi aby poczuć go.

On tego wyczuć nie mógł, choćby zaciągał się wonią swojego futra bezustannie. Dla niego pachniało normalnie - dla niej nie.
- Bólem i strachem innych, odrobiną alkoholu, tytoniem, krwią i kimś obcym dla mnie. - wyrzuciła z siebie, patrząc dla odmiany pod swoje łapy. - Złem, jak to niektórzy określają. - uściśliła, nie zmieniając tonu głosu. Jakby to było oczywiste, a takich spotykała co dzień. W istocie takich jak on przeminęło przez jej życie tylko parę razy.

Zasłuchałem się w jej słowach, bez żadnego kłamstwa, to było słychać. Nigdy nikt mi czegoś takiego nie powiedział, nawet bliscy. A teraz jakaś nieznajoma mnie uświadomiła, zrzędzenie losu?
-Na prawdę? Cóż każdy z wymienionych szczegółów się zgadza, każde słowo, do czegoś przynależy z mojego życia. Zło, hah. Jak ja nie lubię tego słowa.-powiedziałem, a przy ostatnich dwóch zdaniach zaśmiałem się gorzko.
-Do jakiego stada przynależysz?-zapytałem od razu.

Więcej kwestii zapachu nie poruszyła. Jego śmiech nieprzyjemnie uderzył ją po uszach, nie to, że sam dźwięk jej szkodził - który i tak był niewyraźny - ale sam gest. Śmiech kojarzył się jej nieprzyjemnie.
- Jestem samot... włóczęgą. - poprawiła się w porę, przymykając delikatnie ślepia.

Kopnąłem jakiś leżący patyk na piachu.
-Ah. Włóczęga.-zrobiłem skwaszoną minę. Zerknąłem na księżyc i dodałem po chwili.
-Nic nie znacząca osoba w naszej krainie.-mruknąłem.
-Nie chciałabyś należeć do mojego stada?-zaproponowałem, chodź raczej spodziewałem się jaka będzie odpowiedź.

Jego uwagę zbyła milczeniem, ile razy już to słyszała?
"Jesteś nikim", "zapchlona włóczęga", "kaleka łazęga" i wiele innych. Nigdzie nie była chciana, ciekawe, co takiego złego zrobiła w życiu, że wciąż była w tym bagnie zanurzona po szyję?
- Nie zamierzam się wyładowywać na innych, bo ktoś mi zrobił krzywdę. - powiedziała miękko, zwalniając nieco kroku, łapa zaczęła ponownie jej ciążyć.

-Chcesz przystanąć?-kolejny raz rzuciłem wzrokiem na jej łapę. Nie sprawiało to na mnie w ogóle wrażenia, widziałem gorsze rzeczy, nawet na sobie. Machnąłem ogonem słuchając jej odpowiedzi. Kolejny raz zaśmiałem się gorzko, tego wieczoru, aż z nutką goryczy w głosie. Odgłos odbijał się o skały leżące parę tysięcy lat przy plaży, wydając się jeszcze głośniejszy.
-Taka nasza natura, nie każdy może być dobry. Co to by było za życie? Hm. Niekończąca się sielanka, ohyda.-mruknąłem.

Potrząsnęła jedynie łbem przecząco.
Znowu - śmiech.
Przed oczyma przemknęły jej mgliste wspomnienie, młodych ludzi naśmiewających się z niej. Stąd miała wstręt do śmiechu.
- Przez całe swoje życie nie spotkałam nikogo dobrego. - zabrzmiało to odrobinę jak skarga. - Byli tylko tacy, co udawali dobrych. - dodała; nikt nigdy nie spojrzał na nią normalnie. Ni pies, ni człowiek, ani nawet szczur. Była społecznym odrzutkiem.
Podniosła wzrok na psa, łapiąc z nim kontakt wzrokowy.
Zamglone oko doprawdy nie było przyjemne...

Zacząłem odczuwać jej uczucia, wrażenia. Uśmiechnąłem się, ale tak aby oczywiście nie zauważyła, a nawet jeśli to co mi tam.
-No to nieciekawie.-rzuciłem tak od niechcenia. Przeciągnąłem się i potrząsnąłem pyskiem, aż mi uszy zatrzepotały. Wyciągnąłem cygaro i wpakowałem do pyska.Wskoczyłem na jedną se skał, tak, że oświetlał mnie tylko blask księżyca, który odbijał się w moich obnażonych, śnieżno białych kłach.
-Chcesz?-zapytałem i odpaliłem swojego.

Przyjrzała się owej rzeczy, dotąd jej nie znanej, którą pies wsadził sobie do pyska.
Wzięła parę głębszych wdechów, by zidentyfikować ów przedmiot. Tytoń. Zmarszczyła lekko nos, odwracając na krótką chwilę pysk, przymykając ślepia.
Obróciła go w stronę psa po niespełna dwóch minutach, podniosła powieki.
- Nie, dziękuje. - powiedziała, wznosząc smukły pysk ku niebu. Na jej szyi widniała blizna, a gdyby się przyjrzeć z bliska, okalała ją prawie cała.

Szybkim ruchem schowałem prostokątne opakowanie. Przyglądałem się teraz słońcu, lekko zachmurzonemu. Kiedy ten świt nastał? Czy czas nie leciał zbyt szybko. Masz paranoje. Zgasiłem skończone doszczętnie cygaro na skale. Zacząłem coś wydrapywać na posadzce na której siedziałem. Jakieś bazgroły. Kątem oka obserwowałem sukę.

Nadeszło jutro.
Ziemię ponownie oświetliły słoneczne promienie, wszystko budziło się do życia.
Kolejny dzień wyzwań. Co może przynieść...?
Wzdrygnęła się lekko.
Ponownie zawiesiła wzrok na czerwonym husky.
- Dużo jest Was tutaj? - rzuciła w jego stronę.

Przeciągnąłem się leniwie wyciągający szyję jak najbardziej się da. Pysk uniesiony ku górze, oświetlany ciepłymi promykami słońca. Do moich uszu doleciało jakieś pytanie zastanowiłem się chwilę.
-No, można powiedzieć, że sporo. Jest to dosyć duża kraina, wszyscy się raczej kojarzą, no chyba, że jest ktoś nowy. Na stado przypada jakieś, hmm 35 członków? Tak przynajmniej sądzę.-odpowiedziałem i zniżyłem pysk.

- Ile zatem jest stad? - zadała to pytanie, aby ułatwić sobie kalkulacje.
Patrzyła na psa wyczekująco, siedząc spokojnie, choć sprawiała wrażenie takiej, co chętnie odeszłaby na bok, w jakieś zacisze, gdzie mogłaby się stać niewidoczna.

-Trzy. Jedno złe-moje, drugie neutralne i trzecie oczywiście dobre. Jest też stado dla samotników.-powiedziałem bez zastanowienia. Zeskoczyłem ze skały i podbiegłem do morza napić się.

Dużo, pomyślała.
Odprowadziła psa wzrokiem i dźwignęła się na swoje długie, chude łapy.
Pokuśtykała w stronę psa, zachowując jednak dystans.
Omiotła wzrokiem rozległe morze.

-To co wiesz już ku jakiemu chciałabyś zmierzać?-zapytałem czując jej obecność za sobą. Fale wodne omiotły moje łapy, liznąłem koniuszkiem języka wodę, kilka większych łyków.

Wbiegła, od tak, niespodziewanie. Ostatnio nikt nie wiedział gdzie się włóczyła... Omiotła dzikim spojrzeniem Rudolfa i sukę. Nie znała jej, jakoś nie miała ochoty poznać. Jeszcze. Poczłapała pod drzewo, które dawało przyjemny cień. Położyła się pod nim, wyciągając przednie łapy przed siebie. Oparła na nich pysk.

- Nie. - odparła cicho, tuląc stojące ucho.
Wzrok jej z morza prześlizgnął się na udeptany, mokry piach.
Znowu zapadła cisza; nie, żeby jej to przeszkadzało, ale była wyjątkowo niezręczna.
- Tylko ty jesteś taki... spokojny? Czy inni też? - bąknęła nieśmiało w jego stronę.
Tym razem miała na myśli nie wszystkie psy, a... złe psy.

Zaśmiałem się.
-Wiesz, każdy jest inny. Ja raczej właśnie tak jak mówisz spokojny, jeśli wyczuwam zagrożenie, albo mam po prostu taki dzień to się zmieniam. Zależy.-odpowiedziałem, a do moich nozdrzy dobiegł znany mi zapach. Skierowałem pysk w jego źródło.
-hej.-krzyknąłem do Neq.

/dobra ja spadam z psem.

Usłyszała znany już jej dobrze głos.
- Ave. - Powiedziała, dość niskim tonem. Zdała sobie sprawę, że już dawno nie używała tego starego powitania. Zmrużyła momentalnie oczy.

Obróciła pysk w stronę przybyłej.
Rozpoznała ją po zapachu, tak, to ten sam, co na futrze psa.
Stuliła uszy i wycofała się powoli, po chwili już dając susa w zarośla. Oddaliła się z tego miejsca; co by nie ryzykować, prawda?

Zresztą po co ona tu przyszła? Rozpaczać nad swoim losem, być z ukochanym czy wystraszyć jego znajomych? Wstała, prostując chude łapy. Zniknęła w zaroślach.
*nmjt*

Otworzył oczy i rozejrzał się niemrawo. Ziewnął przeciągle i położył łeb z powrotem na łapach...

Wbiegła i podeszła powoli do Cahira.
Hej.-powiedziała cicho i skuliła uszy.