Rzeka. {Zakaz porywania}

Wybiega w kierunku wzgórza.

Podszedl pod drzewo i tam uwalil swoje cielsko. Po chwili zasnal, jakby nigdy nic

Wszedł.

Ocknęła się.Cóż,znowu zasnęła co ostatnio czesto jej się zdarzało.Może jest na coś chora?

Otworzyła oczy i przeciągnęła się. Słońce chyliło się już ku zachodowi i zrobiło się nieco chłodno. Zadrżała i zaklęła cicho - brakowało jej dawnego futra...

Położyła tylko łeb na łapy,nie chciało jej się wstawac...

Jego kroki były sztywne, ale, o dziwo, składały się w dziwny takt.
Spokojne wejrzenie węgli posłał w kierunku Laury i Avy.
Nie miał widocznie ochoty na jakiekolwiek konwersacje, bowiem udał się pod swe skalne zadaszenie.

Ziewnęła ostentacyjnie, lustrując okolicę wzrokiem - Nuuudaaa... - powiedziała, krzyżując przednie łapy.

Spojrzała tylko za dobermanem-To znowu on-pomyślała po czym zastrzygła uchem.

Zaczęła się przechadzać wzdłuż rzeki nerwowo, obserwując kątem oka inne psy. Nie czuła się pewnie, jak kiedyś.

Więc na co siedzisz tu..?
* Wycedził przez zęby w kierunku Avy, nie siląc się zbytnio o uprzejmy ton.,
Gdy ślepia, które momentalnie przeistoczyły w kałuże rozgoryczenia, skierował na Laurę. *
Zawsze wiedziałem, że jestem tu mile widziany, ale oszczędź okrzyków radości.
* Mruknął zupełnie neutralnym tonem. *

Zatrzymała się na moment - Czekam... - rzuciła w przestrzeń obojętnym tonem. Jednak oddaliła się w cień, pomiędzy drzewa.

-To do mnie było?-mruknęła.
-Phi,okrzyki radosci,o czym ty...już chciała zaklać gadasz?Chyba słyszysz to co chcesz....-na jej pysku ukazał się ironiczny uśmiech

*fajnie Corm,że w myślach czytasz,:]*

Przerażające.
* To krótkie słowo było odpowiedzią na również niezbyt rozwiązłą wypowiedź Avy.
Jego spojrzenie jednak stale uczepione było ciała Laury.
Zaśmiał się za krótko i zbyt płytko. *
A najlepsze jest to, iż irytuje Cię każde wypowiedziane przeze mnie słowo.



// Dziękuję za uznanie... Hehe, nie no, przepraszam. Kwestia przyzwyczajenia. xDD Uznajmy to za... Wybryk jego niezbyt zdrowej psychiki.

-Oh, no widzisz,a myślałam,że to ty jesteś tym którego wszystko irytuje.Ależ ten świat mały-Coż,każdy ma swoje urojenia-powiedziała głosem niby normalnym aczkolwiek zmieszanym z rozbawieniem i kpiną.

Skuliła się w kłębek, drżąc z powodu chłodu i niepewności. Jeszcze dużo czasu minie, zanim się do tego wszystkiego przyzwyczai. Westchnęła cicho...

* Uniósł nieco prawą brew, przyglądając się nadal suce. *
Radzę Ci... Przestań...
* Wymruczał tonem na pozór poważnym, ale pod jego warstwą kryło się rozbawienie. *

-Cóż najlepiej jest takich osobników ignorować,ale u niej jest z tym ciężko.Znowu miała mu coś odburknąć ale się powstrzymała.

Weszła cicho, nie chcąc zwracać na siebie uwagi. Usiadła pod pobliskim drzewem i zaczęła przyglądać się nieznanym jej psom.

Weszła powoli nad rzekę, co będzie siedzieć gdzie indziej sama? Podeszła do Avy nie mając zamiaru wdawać się w następną wymianę zdań z dobermanem.
I jak tam? Cały czas tu siedzisz?-spytała suczki z uśmiechem.

Zaparskał ponownie śmiechem, a jego ślepia roziskrzyły się od złośliwości.
Nie powiem, że wrodzonej, bo być może nabył jej z wiekiem.

-Cały czas - uśmiechnęła się i podniosła - Staram się przypomnieć, rozpoznać... - zerknęła na Nanę, a bursztynowe oczy rozbłysły w mroku - Chociaż nie bardzo mi to wychodzi - dodała pogodnie, bez cienia zniechęcenia.

Ona tylko popatrzyła się na niego wzrokiem podobnym do jego.Lubiła patrzeć na psy z tego całego SKP tak samo jak one na nią czy też na kogoś innego.

Nie znudziło Ci się jeszcze słuchanie tego?-spytała i lekko wskazała pyskiem na dobermana i Laurę.

Tuż zza postawnego drzewa wyłoniła się sylwetka kudłatej suki. Suzana stawiała ociężale łapy, wbijając przy każdym kroku nieco przerośnięte pazury w mokrą ziemie.
Chłodny wiatr od strony rzeki plątał jej długą, lśniącą jeszcze sierść. Jednak oczy wydawały się puste i dziwnie smutne.
Tutejsze okolice działały na nią jak magnes, przyciągając sentymentem i wspomnieniami. Za każdym razem powtarzała sobie, że już nie jest tym młodym, beztroskim dzieckiem, które cieszyło się każdą chwilą w tej krainie, jednak tak czy siak nie mogła odmówić sobie krótkiej wizyty na starych śmieciach.
-Salutare. - przywitała wszystkich, mówiąc z przyzwyczajenia stare przywitanie gwiezdnego szlaku. To dopiero były czasy. Obiła leniwie ogonem o swoje boki.