Wielka rzeka

Czasami nawet tacy jak Ty warci są choć sekundy rozmowy.
* Nie zamierzał widocznie usilnie jej przekonywać w tym, że nie ma się nad czym zamartwiać.
Wykrył jednak jakieś niezdecydowanie na jej pysku. *
Widzę, że przeszkodziłem w czymś, tak?
* Chyba to było pytanie czysto retoryczne,
Bo owe spostrzeżenie nie przeszkodziło mu w tym, by zwalił swe cielsko tuż koło niej. *

Zasnęło jej się.

Potrząsnęła pyskiem, zwracając wzrok na Corma.
- I, bynajmniej, ten fakt nie robi na tobie żadnego wrażenia, jak widzę. - powiedziała.

Myślę, że dla mnie możesz zrezygnować z kontynuowania uprzedniego zajęcia.
* Choć nuta rozbawienia winna rozbrzmieć w jego głosie, ten trwał w dźwięcznym spokoju. *

- Jeszcze czego. - uśmiechnęła się, nieco kwaśno i ni mniej, ni więcej, dała mu pstryczka w ucho.
No, skoro już została zaszczycona rozmową z nim...
Postawiła uszy i spojrzała krótko na Xaviera.

Spojrzał na Val zdziwiony, czyżby był aż tak nudnym towarzyszem żeby odrazu zasypiać? Trzepnął ją ogonem w bok układając się wygodnie na trawie, położył pysk na łapach. Bursztynowe ślepia psa lekko się przymknęły, jednak nie zaprzestał obserwacji Rook. No cóż, towarzystwo miała wyborne, uśmiechnął się pod nosem.

* Uchylił prędko pysk, lecz nie uchronił się przed tym, hmm... razem.
Z jego gardła wydarł się ponury pomruk, widocznie zdegustowania,
W odpowiedzi trącił jej bark łapą, która opancerzona była ostrymi pazurami.
Jego uwadze nie uszło dziwne spojrzenie Xaviera, na które odpowiedział parszywym uśmieszkiem.
Czyżby wątpił w to, że jest godnym rozmówcą Rookshy? Zabawne. *
Ale nie wracasz do niego, więc chyba winna jesteś zwrócić mi honor
I przyznać, że rozmowa ze mną dość Cię interesuje.
* Coraz głębiej drążył do rozdrażnienia suki, ale czy na pewno taki miał cel? *

Wstał i otrzepał się z potencjalnego brudu, nie ma co tu siedzieć. Poruszył uchem nieznacznie, skinął łbem Rook i dobermanowi, po czym oddalił się w stronę plaży.

/zt

Wspomniane było już, że Rook ciężko było z owej równowagi wytrącić?
Kłapnęła zębami w powietrzu. Jeszcze ją trącał będzie.
- To On tu szedł. A że nie doszedł... - mruknęła cicho, zwieszając jedno ucho. - Interesująca rozmowa? Z tobą? Wolne żarty. - zwęziła oczy w szparki.
Chociaż, faktycznie, może i denerwował ją nieznacznie, ale Rook musiała przyznać, że rozmawia się z nim normalnie.
Rooksha i złe psy? Świat stanął na głowie, no proszę.
Spojrzała za Xavem.
- O, tak bardzo ci się spieszy, żebym sobie poszła?

Przecież go wcale nie znał, on sam nie uznawał takich znajomości,
Więc nie odpowiedział na pożegnanie.
Może kiedyś będzie dane im się poznać, a wtedy przyjdzie czas na gesty powitalne.
Skupił się ponownie na suce.

Zaczęła przyglądać się psom siedzącym przy rzece. Odwróciła swój wzrok na trawę i łapą zaczęła ją gładzić. I znów do nikogo nie pasuję...-pomyślała z niechęcią.

* Dobrze o tym pamiętał, lecz on nie zwykł się tak łatwo poddawać,
Nawet jeśli na pozytywne wyniki swych działań miał czekać wiele.
Przecież on nie był złym psem. *
Hmm, to ja pragnę tutaj chyba jako jedyny nawiązać normalną konwersację.
* I tutaj postanowił wytknąć winę ich niedomówień jej. *

Nie był złym psem? A kto wczoraj mówił jej, że zamierza dostać się do SKP?
- Nie chciał przeszkadzać, ot. To nie są rozmowy na kilka osób. - powiedziała.
Będzie jej wytykał coś, na co od dłuższego czasu miała znikomy wpływ?

A nawet jeśli znajdowałby się w tej sforze... Czy sfora musi narzucać charakter?
Uporczywe spojrzenie czarnych węglików wbił w jej pysk, nie pesząc się ni odrobinę.
A czy byłby w ogóle powód?

- Nie gap się na mnie jak sroka w gnat. - powiedziała przeszyta jego spojrzeniem.
Czarne miał oczy, hipnotyzujące, zimne.
A ona wpatrzyła się w tę czerń swoimi bursztynami. Bo czemu nie? Też umiała.

Popatrzyła z obojętnością na inne psy. Wstała ociężale i wybiegła lekko i z gracją. Zniknęła między drzewami.

Bursztyn działał kojąco, więc starał się nie na barwie, acz głębi skupiać.
Nie zrobił sobie niczego z jej uwagi.

Do zobaczenie wkrótce.
* Na jego pewności siebie nie mogło nic zaważyć.
Wyszedł. *

Spojrzała za nim. Skinęła pyskiem, po czym wstała i zamiatając powietrze ogonem oddaliła się w stronę przeciwną.

/zt

Wleciała powoli, rozglądając się po terenach. Jak ona dawno już nie widziała tych krain. Zmierzyła wzrokiem każdy zakątek i westchnęła.

Po chwili jednak wyleciała.

Przybyła krokiem powolnym, z pyskiem jak zwykle opuszczonym trochę ku dołowi. Tym razem jej ogon, ani się nie kołysał, ani nie majtał jak szalony na boki. Chabrowe spojrzenie jednego oka, spoglądało gdzieś przed siebie jakby w zamyśleniu. W końcu zatrzymała się, by przysiąść pod drzewem. Ogon od razu oplótł się wokół jej łap.

I uwaga! Robimy wejście smoka! Biegnie! Biegnie! Potyka się ... zwolniamy tępo ... leci, leci ... sru na ziemię ... pare fikołków i ląduje plackiem na środku polany.

Pysk od razu zwrócił się w stronę biegnącej postaci. Wzrok pozostał obojętny, pysk niewzruszony, jakby ta sytuacja nie była warta komentowania. Po chwili wbiła spojrzenie w swe łapy, by następnie przenieść je na jakiś punkt na horyzoncie. Łapą dotknęła zawieszonych na łańcuszku pierścionków.

Jego pyska wydobył się wesoły śmiech. Słepka błyszczące rozejrzały się po polanie. Dostrzegły pewną sylwetkę ... znaną? Przyjrzał się dobrze. No pewnie, że znaną!
- Paaaaaziia!! - wydarł się jak szalony ... głupkowaty wyszczerz pojawił się na jego pysku.

Poruszyła wpierw jednym, a następnie drugim uchem. Pysk lekko na prawą stronę przechyliła, by zerknąć na postać lewym ślepiem. Przez pysk przeleciał, jakby...uśmiech? Trudno było odgadnąć co to na prawdę było.
- Pół tonu ciszej.
Mruknęła jedynie, układając łapę ponownie na ziemi.