Wielka rzeka

Przysnął (NMM a ja juz c_c )

Też zasypia tt'

Przeciąga się i wstała. Popatrzyła po psach i wybiegła w pośpiechu tam gdzie oczy ją poniosły.

Podniosła głowę z nad rzeki. Ziewnęła leniwie.

Shade wczłapała niezgrabnie do rzek, rozglądnęła się niecierpliwie dookoła i merdnęła ogonem, odbijając go od jednego swego boku do drugiego.

Niewielki szetland wtruchtał nad strumień. Jego śniady ogon beztrosko ciął powietrze. Pies był zbyt zajęty sobą, by zwrócić uwage na zgromadzone tutaj osobistości.

Shade przypadła do ziemie i przyglądała się przybyłej suczce, do nosa wpadło jej trochę pyłku z kwiatów kichnęła kilka razy i próbowała jakoś potrzeć nos, to łapami, to pocierając nim o ziemię.


Podniosła się jednak szybko i wyszła *nmj*

Przybyła niespiesznie. Łeb miała nieco opuszczony, a uszy luźno zwieszone. Łapami przedzierała kolejne źdźbła zielonej, mokrej trawy. Kropelki deszczu osiadały na jej smolistym futrze. Zmarszczyła nos, siadając. Owinęła łapy ogonem. Sama...

Spojrzała na swoje smoliste łapy, dodatkowo umorusane błotgem. Zastrzygła uchem i przekrzywiła łeb. Trzepnęła pyskiem.

Dźwignęła się na łapach. Machnęła lekko ogonem i spojrzała na horyzont. Powoli oddaliła się w nieznaną stronę.

Wszedł.

Ciągle siedziała nad rzeką. Czekała na nadejście kolejne psa. Machnęła ogonem w powietrzu.

A jednak... w połowie drogi zawróciła, wtórnie pojawiając się nad rzeką.
-Morte - jej ochrypły głos, u innego psa świadczyłby o zapaleniu krtani, ale... nie u Sabriel.

Chłodne wejrzenie niczym sztylet wbiło się w ciało Sabriel.
Pośród gęstej sieci blizn na pysku, nadającej mu cechę martwoty,
Znajdowały się dwa wygasłe węgliki, które naszły matową powłoką.

Zlustrowała bystro lśniącymi kasztanami, sylwetkę wychudłego dobermana. Zapewne rok temu z jej pyska wydarłoby się kpiące prychnięcie, acz nie teraz... Jeszcze rok temu, zironizowałaby zachowanie psa - ale... nie dziś. Dziś była opanowana jak nigdy dotąd. Od pewnego czasu radziła sobie z nachodzącymi ją nieprzyzwoitymi manierami, dzięki którym nazwano by ją 'samo zUo'.

Jej wzrok musiał być błędnym, bowiem jego ciało chudością nie lśniło.
Na barkach gęsto osadzone mięśnie, właśnie zagrały pod skórą,
Gdy naparł na przednie łapy, jakby gotów do wyskoku.
Jednak podniósł się, prostując grzbiet i wolnymi kroki podszedł do suki,
Nie dbając o to, czy jej przeszkadza, czy też nie.

Weszła z wolna. Pysk niedbale oblizała, zlustrowała okolicę oraz psy. Doberman, poznaczony bliznami, niemal na pewno należał do SKP. W końcu dobre psy nie miały blizn. Zerknęła na sukę, tą bliżej nieokreślonej rasy. Również zwęszyła zapach swego stada. Następnie spojrzała w górę, ku niebu.
- Przeklęte słońce. - mruknęła do siebie, przysiadła.

Mimo iż jego mięsnie były widoczne, to przykryte skórą kości żeber były widoczne, jak na dłoni. Jakby były jej własnością i dokładnie wiedziała co się pod skórą kryje. Czarne futro błysnęło w osamotnionym promieniu zachodzącego powoli słońca. Wyprostowała łapy, przybierając pewną siebie postawę - bo taką tudzież była.

//Hm, słońce zachodzące o 17? xd

Ziewnęła bezceremonialnie. Nagle wypuściła powietrze z pyska, czemu towarzyszył cichy świst.
- Morte. - rzekła w końcu, w kierunku psów. - Weel.
CO jak co, przedstawić się wypadało.

*Powoli zachodzące xP czyli zbliżajace się ku zachodowi.*

-Morte. Sabriel. - ochrypły ton był jak ściana lodu. Nieprzenikniona. Ogon uniosłą lekko ku górze i przymknęła lekko ślepia. Wzrok chwilowo spoczął na Weel, by powrócić na dobermana.

Stanął jednak, nie wznawiając chodu skierowanego do Sabriel.
W końcu nie będzie sobie zaprzątał uwagi suką,
Której ciało nie liczy żadnego mięśnia, a skóra opada luźno na barkach.
Widocznie w jej rodzinie panował głód.
Parsknął, po czym wyszedł.

// Moja postać jest moją postacią i nie powinnaś mi tutaj tworzyć własnej wizji mojego psa.

Odprowadziła go wzrokiem. Czyżby kolejny pies zły na siłę? Jakoś na Sabriel nie robiło wrażenia, jego zmarniałe spojrzenie, z którego pies chciał wykrzesać chłód na siłę. Byleby tylko był. Usiadła na trawie. Spod warstwy grubego podszerstka nie widać mięśni - to fakt, ale wierzcie, że są. I to wytrzymalsze niż się wydaje.

*ekhm. A czy widziałeś kiedyś... grubego dobermana? Ja nie*

//To mam coś z oczami. xd

Tylną łapą zaczęła drapać się po szyi, przy czym jej obroża lekko zadzwoniła. Skrzywiła się.
Mogła wiele razy pozbyć się tego śladu przeszłości. Chociażby teraz, już. Ale nie chciała.
Zerknęła kątem oka za dobermanem, znów się skrzywiła.

Dźwignęła się na łapy. Kiwnięiem pyska pożegnała Weel i oddaliła się spokojnym krokiem, w dal.

Odprowadziła wzrokiem Sabriel, wokół się rozejrzała. Hm, tylko parę psów, najwyraźniej nie zbyt zorientowanych w tym, co się dzieje.
Ale posiedzi tu.