Rzeka. {Zakaz porywania}

Jego błędne spojrzenie wygasłych węglików obiegło otoczenie z wolna,
Jakże cudownie wyglądała ta polana wypchana po brzegi pustką, ahh...

/sory, w sklepie byłam.

Looknąłem na śpiącą sukę i przykryłem jej uszami, jej oczy. (xd) Spojrzałem ponownie na psa, który skinął do mnie postanowiłem mu się również 'odwdzięczyć' i przywitałem się z nim.
-ave.-powiedziałem donośnym głosem.

Weszła. Snuła się brzegiem rzeki, z łbem nisko opuszczonym. Wyglądała doprawdy żałośnie. Już nawet futro nie skrywało beznadziejnie chudych boków. Ślepia zaś.. Puste, czarne, beznamiętne i ziejące chłodem. Ot, cała Joy.

Przeczesałem sierść na łbie łapą, przymrużyłem lekko oczy. Głośno westchnąłem i ponownie zaciągnąłem się dusznym jak już od kilku dni powietrzem. Pewnie zaraz lunie. Pomyślałem i spojrzałem, przez dziurę w gałęziach w zachmurzone niebo.

Jednak on słowem nie odpowiedział, przecież przed chwilą się z nim już powitał.
Usiadł, napierając mocno na przednie łapy, których ostrza w postaci pazur z siłą wdarły się w glebę.
Stale obserwował Rudolfa, ale nie miał widocznie najmniejszego zamiaru wszczynać jako pierwszy rozmowy.

Podniosła wzrok na obecnych, lekko dygnęła im pyskiem. Usiadła, lecz po chwili zsunęła się do pozycji leżącej.

I Joy powitał tym samym gestem, czyżby ironia przebiegła po jego pysku?
Widocznie tak, lecz powód pozostawał nieznanym. A być może i nie?
Mdłe spojrzenie czarnych węgli dobiło do poszarpanego horyzontu.

Poczułem na sobie czyiś wzrok, odwróciłem pysk ku jego stronie. Przejrzałem tylko chwilę, po czym mój wzrok powędrował obojętnie w stronę leżącej suki. Wzdrygnąłem lekko, wyglądała jakby nie żyła, cóż. Ułożyłem się w innej pozycji, konkretniej na lewej stronie ciała, gdyż druga zdrętwiała, do zbyt długiego, przebywania na niej. Łapą wziąłem do niej patyka i wbiłem go w ziemię.

Nagle wstał i wyszedł nieznaną nikomu drogą.

Dostrzegła wyraz ironii na pysku dobermana. Zlekceważyła go, spojrzała przelotnie na rudego husky. Mimo swojego wyglądu, gdzieś tam w środku trzymała się, całkiem mocno. Wygięła szyję w łuk i dotknęła nosem wystających żeber.

Ułożyłem pysk na na miękkich łapach. Przyglądałem się ciągle once. Jakoś sobie tak myślałem. Sięgnąłem łapą po opakowanie cygar. Wyjąłem jedno i położyłem przed sobą.

Przejechała nosem wzdłuż kości i uniosła łeb, czując na sobie spojrzenie. Spojrzała ponownie na husky'ego. Podtrzymała z nim kontakt wzrokowy.

Jeździłem cygarem po suchym piasku, w tą i z powrotem. Ciągle patrzałem na nią, po prostu, bez uczuć.

Po chwili spuściła wzrok. Z tegoż powodu, iż dźwignęła się na łapy i ze zwieszonym pyskiem zrobiła parę kroków ku rzece. Zajrzała w jej prawie wysuszone koryto i nabrała parę łyków. Biedne, bezbronne ryby dusiły się - albo już się udusiły - skacząc w agonii po kałużach. Postawiła lekko uszy, i ze zręcznością, jaką trudno byłoby przypisać takiemu szkieletowi, złapała jeszcze żyjącą rybę w kły.

Włożyłem cygaro do pyska i zapaliłem go.
-Mm.-odetchnąłem i wypuściłem dym. Oparłem pysk o konar drzewa.

Położyła rybę na brzegu, już martwą. Ułożyła się obok niej i rozerwała jej bok, wyjadając nieco łapczywie mięso.

Odwróciłem wzrok od suki, i wbiłem go w niebo. Chmury do chwila zakrywały, świecący księżyc. Było widać, tylko nieliczne gwiazdy. Znów przyłożyłem do ust cygaro i za chwile wypuściłem dym, po kilku razach zgasiłem je na piasku.

Po rybie zostały same ości i inne niejadalne rzeczy. Joy, rozochocona takim łatwym łupem, ponownie dźwignęła się na łapy i weszła do rzeki. Brodziła w niej, łapiąc w kły i uśmiercając co większe sztuki. Następnie je zjadała, szybko, łapczywie, a zarazem uważając na ości.

Wstałem i wyłoniłem się z pod gałęzi i liści wierzby. Otrzepałem się od pyska aż do ogona. Podszedłem do rzeki, pysk schyliłem na tyle nisko,aby dotknął tafli wody. Zanurzyłem w niej długi język, aby upić z niej parę łyków.

Po zaspokojeniu głodu wyszła z rzeki i otrzepała się, choć byłą sucha. Rozejrzała się po otoczeniu.

Zanurzyłem cały pysk, a po chwili cały łeb w zimnej głowie. Otworzyłem oczy pod wodą i rozejrzałem się pod nią. Ryby,glony i jakieś śmieci, nasza rzeczka. Wyjąłem łeb z wody i spojrzałem, zamglonym wzrokiem na Joy. Zatrzepotałem uszami.

Przeciągnęła się i zerknęła na Rudolfa. Czuła się nieco lepiej, bynajmniej już tak jej głód nie nękał.

Otrzepałem się z wody i pobiegłem w stronę lasu. Zniknąłem.

Oddaliła się z tego miejsca raźnym truchtem, pysk trzymając równo z linią grzbietu.

Przyszłam powoli i usiadłam pod drzewem. Spojrzałam się na swoje długie łapy. Zadziwiające jak ten czas szybko minął. Rozejrzała się wokoło. Nie ujrzała ani śladu żywej duszy..