Wyprawa - Smok Mnementh - jutro cz. dalsza, godzina 17

/no właśnie, bo trochę zamuł się zrobił, bo żadnych wskazówek nie ma i nie wiadomo co robić do końca. ;p

Zebrał siły. Porwał kawał mięsa. Skrył się w zarośla.

*może Joy'ka ma zepsuty komputer?*

Gdy biegłem ,poczułem tylko przeszywający mnie ból w boku. Warknąłem, ale hardo spóbowałem biec dalej, już nieco wolniej, lecz nadal przed ludźmi. Gdy już schowałem się za namiotem zauważyłem dopiero, jakie silne są moje obrażenia po strzale, lecz nie mogłem się teraz tym przejmować. Oblizałem szybko owe miejsce i wstałem by dalej ruszyć. Przystanąłem przy wejściu do namiotu czekając na kumpla.edit; /ahh no to gdzie my się w końcu chowamy?

{Rudy przy namiocie stoją ci ludzie. }

Westchnął. Myślał nad dalszym planem.
-Jaki dalszy plan? nie mam już zapałek...

- Musimy uwolnić tych co się dali złapać - mruknęła, ufając że w krzakach obok znajduje się ktoś kto ją chociaż słyszy xd

-masz rację, ale jaki plan? przy wejściu są ludzie, i to jest dość trudny przeciwnik
Spojrzał na ziemię.

Rokita obudziła się.Łeb ją strasznie bolał.Jęknęła.Zobaczyła,że jest w namiocie.Zaczęła się mocno szarpać.

Gdyby nie byli na tyle głupi, z łatwością mogliby rozszarpać namiot pazurami.-powiedziała do Nadii. Co jak co ale namioty niebyły z dobrego materiału.

Odsunął się od trupa i niemal mordercze spojrzenie posłał w kierunku ludzi przy namiocie.
Uniósł wargi do góry, błyskając w marnym świetle ich bielą przemieszaną z czerwienią.
Postąpił w ich kierunku, starając się odciągnąć ich uwagę od reszty członków wyprawy.

// dobra.. skrócę pewne atrakcje, albo wgl się ich pozbędę, bo nie można na was trafić wszystkim razem na raz. //

Powarkiwania Cormercala nie zrobiły na osiłkach wrażenia. Stanęli ściśle obok siebie, stykając się muskularnymi ramionami.
Jedynie wspólny atak odniósłby tu skutek...

Wyskoczyła z krzaków i stanęła przed dobermanem, głośno warcząc na ludzi. Zawyła do księżyca, a jej lewe oko zmieniło swą barwę na śnieżno białą. Po chwili na niebo weszło słońce, a jej ślepie powróciło do poprzedniego wyglądu. Spojrzała się groźnym wzrokiem na ludzi. Z pewnością, musieli się wystraszyć. Był środek nocy a tu, od tak stał się dzień? Pierwszy lepszy pomyślałby że owa biała suczka jest wiedźmą, bądź że zaraz nastąpi koniec świata. Czy ludzie po tym zdarzeniu byliby w stanie ją zaatakować?

//No a więc załóżmy że była noc?

Obserwował całą tą sytuację z ukrycia, gotów zaatakować - chciał jednak to zrobić dopiero wtedy, gdy będzie to konieczne. Teraz by się nie przydał, co im po trupie adepta.

Lekko podkulewając zbliżył się do głazu znajdującego się 5 metrów od obozu ludzi.
-zaatakujmy wspólnie