Rzeka. {Zakaz porywania}

-Tam jest. Sam. Jak zawsze - przygryzł wargę i machnął łbem w kierunku pobliskiego wzgórza - Nie przejmuj się - uśmiechnął się i spojrzał jej w oczy - Trzeba coś wymyślić, zrobiło się tu ostatnio trochę nudno.

- A gdzie Chelsea? - Spytała, patrząc w górę. Faktycznie, po dłuższym wpatrywaniu się na Wzgórze dostrzegła psa, na wizerunek Cahira. Spojrzała ciekawsko na Eiji, żądając odpowiedzi.

-Że kto? - uniósł brwi do góry. Nie słyszał jeszcze tego imienia, nie, nigdy. Przyjrzał się jej uważnie.

Spojrzała na niego z dezaprobatą.
- Jego dziewczyna, oczywiście. - Powiedziała, uśmiechając się kącikiem ust. Nie wiedziała, czy 'dziewczyna' była dobrym określeniem...

-Nie uwierzę, że kogoś sobie znalazł! To po prostu... niemożliwe. - zaśmiał się cicho - W takim wypadku... gdzie ona teraz jest? I dlaczego mi o niej nie wspomniał?
Zaczął się gorączkowo zastanawiać.

- A czy ja wyglądam na wróżkę? Sam się go zapytaj. - Powiedziała, wskazując pyskiem Wzgórze na którym pętał się gdzieś Cahir. Oczywiście, nie chodziło jej o to, aby teraz Eiji tam poszedł.
- Teraz? Ee, sama nie wiem. - Powiedziała, wzruszając łopatkami.

-No właśnie. Może cię okłamał, po prostu, tak jak i mnie - warknął przeciągle, a jego oczy zalśniły dziwnie, po raz drugi - Ma do tego talent, dlatego ciągle jest sam. Dlatego - głos mu się załamał. Popatrzył na nią i odszedł parę kroków - i ja zawsze byłem sam - szepnął tak cicho, by nikt nie mógł usłyszeć.

- Znam Chelsea i wiem, że są razem. - Powiedziała, lekko się oburzając. Ją okłamać...? Niedoczekanie. Wiedziała prawie o wszystkim co się dzieje u jej znajomych, przyjaciół. I zawsze im pomagała, zawsze.

-Widać, jak są. Razem. - zaśmiał się cicho i odszedł jeszcze dalej. Stał już na wysokości ściany lasu, skryty w jej cieniu i, co stanowiło rzadkość, smutny.

Wzruszyła barkami z obojętną miną. Gdy zobaczyła jak Eiji się zachowuje, podeszła parę kroków. Tylko parę, ostrożnie. Znała to zachowanie, przechodziła to samo na początku przyjaźni z Cahirem.
- Coś nie tak? - Spytała, zatrzymując się w miejscu.

-Nic wielkiego - odwrócił się do niej i uśmiechnął. Ledwo widocznie. - Zachowuję się gorzej od niego, prawda? - zaśmiał się sam z siebie - Mamy to chyba w genach. Ale... on zniszczył mi życie, po prostu. - jego uśmiech trochę stracił na szerokości.

- To poważne oskarżenie i mam nadzieję, że wiesz o tym. Niby w jaki sposób? - Spytała, robiąc parę kroków do tyłu. Teraz znajdywała się w tym samym miejscu, w którym niedawno siedziała. Wpatrywała się z obojętnym wyrazem pyska w Eiji.

-To przeszłość. - podsumował krótko - Nie wiem nawet, dlaczego ci o tym mówię. Nie chciałem cię do siebie zrazić. Nigdy mi nic nie wychodzi - uśmiechnął się przepraszająco i położył pod drzewem.

- Nie masz mnie za co przepraszać. - Powiedziała, uśmiechając się promiennie do niego. Chciała już do niego podejść, lecz ostatecznie stała w tym samym miejscu co poprzednio. Bała się? Może już się do niego uprzedziła? Nie, nie, to nie było to. Coś innego.

Popatrzył na nią, a potem w jej oczy, jakby chcąc zbadać, dlaczego nie podejdzie bliżej.
-No i jednak miał rację. Do niczego jestem - zaśmiał się głośno, ale jego śmiech szybko wygasł.

- To nie jest prawda. - Powiedziała dość obojętnym tonem, lecz po chwili uśmiech znów do niej wrócił. Tya, cała Zoy. Kolejna zbłąkana duszyczka, której chce pomóc. Ale czy się uda? Zobaczymy.

-No i nawet ty nie chcesz podejść bliżej - mimo tego co się stało, jego humor powrócił. Przypomniał sobie wszystko, zrozumiał, że to, co słyszał przez całe swoje życie, to prawda.

- To akurat nie robi tutaj większego znaczenia. - Powiedziała, siadając. Rozejrzała się dookoła. Tak, zachód był blisko...

-Może i... - wzruszył ramionami. Siedział na uboczu z nastawionymi do tyłu uszami. - Nie znam się. - podszedł dowody i zanurzył w niej pysk - Nie miej do mnie żalu. - mruknął.

- Nie mam. - Powiedziała, uśmiechając się kącikiem ust.

-Miło - rzucił i zaśmiał się cicho - Jutro... jutro z nim pogadam - machnął łapą w kierunku wzgórza - A na razie... - wskoczył do wody - Zamierzam się dobrze bawić.

- To recepta na wszystko. - Powiedziała, puszczając do niego oczko.

-Bardzo możliwe - ochlapał ją wodą i wyskoczył na drugi brzeg.

- Mówię ci, że to prawda. - Powiedziała z cwanym uśmiechem, próbując wytrzepać sierść z zimnych kropelek wody.

Tylko mnie nie podeptaj!-krzyknęła przerażona, gdy pies wyskoczył koło niej, na drugim brzegu. Stanęła na równe nogi gapiąc się jak głupia to na Eiji a to na Zoyę.