Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Wszedł wolno a w pysku trzymał różę o niebieskich płatkach a na cieniutkiej kokardce przywiązany był liścik :
*Przepraszam jeżeli cię w jakiś sposób zraniłem.
Że nie byłem dobrym przyjacielem .
Jeżeli nie wybaczysz zrozumiem.
Ale brakuje mi twego uśmiechu
Oscar*
Podszedł do Zoji i położył jej u łap różę po czym odszedł gdzieś dalej , oblizał poranione przez kolce wargi.

Nie...nie to niemożliwe , to napewno jakaś pomyłka - prawie , że warknęła i na równe łapy stanęła a ślepia zaczęły błyszczeć . Złość widać , że ją roznosiła.

Gość

- To prawda, niestety. Miała problemy sama ze sobą. Mówiła, że nigdy nie lubiła swojego życia, że tylko my - przyjaciele, trzymaliśmy ją przy życiu. Od dawna chciała ze sobą skończyć. - Powiedziała łagodnie, patrząc na unoszącą się Chelsea. Spuściła pysk i zobaczyła niebieską różę. Do niej przyczepiony był liścik. Przeczytała go i zaczęła się ciekawie rozglądać dookoła, szukając jego autora. Pod drzewem ujrzała Oscara. Skinęła mu pyskiem z uśmiechem. Lecz teraz nie mogła do niego podejść, porozmawiać... Musiała wszystko wyjaśnić.

Bolesna prawda - powiedziała i nieco ochłonęła - Bardzo rzadko się z nią widywałam , więc prawdy nie znam ale będzie mi jej bardzo prakowałon - powiedziała i łeb spuściła a po jej pysku łza pociekła , ile jeszcze nieszczęść mnie spotka ? Pomyślała , załamana , że jej już nigdy nie zobaczy.

Gość

- Ona jest z tobą, z nami. Żyje w nas. - Powiedziała do niej z nikłym uśmiechem na pysku. Przysiadła do niej, przytulając ją lekko do siebie aby pocieszyć.

Mogła powiedzieć ...my byśmy jej pomogły - powiedziała ze skruchą w głosie i ślepia przymknęła.

Gość

- Nie radziła sobie ze samą sobą... - Powiedziała, nieco stłumionym głosem. I zawiał lekki, letni wiatr przypominający Blue. Fiolka odbiła się z jednej strony na drugą. Przypominała co jakiś czas o sobie. Jednak i tak, nie można było o niej zapomnieć.

Spuściła wzrok - Szkoda...była wspaniałą siostrą i nadal jest w mym sercu - powiedziała i w horyzont wzrok uniosła.

Gość

- Tak... Była wspaniała. - Powiedziała ze smutkiem w głosie. Jednak po chwili uznała, że dość już tych łez. Blue na pewno by tego nie chciała. Zmieniła temat. Popatrzyła na szczeniaki.
- To Twoje?

Niestety - powiedziała z przekąsem i nie zwróciła na nie uwagi . Ogon obił ziemię dwa razy .

Gość

- Niestety?
Spytała zdezorientowana, cicho prychnęła pod nosem.
Jak można się nie cieszyć ze swoich szczeniaków?

Ale...czemu niestety?-wtrąciła się na chwile i jedno ucho skuliła. Przyjrzała się z uwagą szczeniakom.

Ty też byś się niecieszyła...- powiedziała jedynie -W lochach jest coś takiego jak Czarny Pokój i mam je można powiedzieć pod przymusem - powiedziała z trudem .

Gość

- Cokolwiek się stało... To Twoje szczeniaki. Nie możesz ich zaniedbywać. - Powiedziała do niej.

Mnie nie brali do czarnego pokoju.-powiedziała i skuliła drugie ucho.
Ale w końcu to nie ich wina że są na tym świecie.-stwierdziła i popatrzyła na nie.

Wiem ...- powiedziała cicho - Więc nie miałam serca zostawić ich tam w lochach - powiedziała lecz takie myśli przychodziły jej do łba.

Gość

- A więc teraz musisz się nimi zaopiekować. - Powiedziała spokojnie, patrząc na szczeniaki.
- Też bym chciała takie mieć.

- Tak też chciałam lecz nie w taki sposób - powiedziała , gdy patrzyła w ślepia jednego przypominał jej się tamten pies...- To trudne , nie będą miały prawdziwego ojca - powiedziała.

Gość

- A Ty... Nie masz żadnego partnera? - Spytała, patrząc na małe szczeniaki, które beztrosko się bawiły.

Pokiwała łbem przecząco , kochała...Cahira lecz partnerem jej nie był. Tylko czekała aż się obudzi , było by to ich pierwsze spotkanie po wyjściu z lochów.

Gość

- Wszystko będzie dobrze. - Powiedziała łagodnie.
- Musze już iść. Trzymaj się ; * - Powiedziała i wybiegła. *nmjt*

Spojrzała za Zoyą i westchnęła po czym wzrok na Cahira przeniosła , budzić go nie chciała lecz wymiana z nim słów to było jej jedyne marzenie.

Skuliła uszy i spojrzała za Zoyą.
Do zobaczenia.-rzuciła do Chels po czym wybiegła.

Otworzył oczy i otrząsnął futro z piasku. Przeciągnął się i popatrzył w dal, gdzie morze stykało się z niebem. Wspominał ostatnie wydarzenia.

Wciągnął do nosa rozgrzane słońcem morskie powietrze. Nagle zamarł w bezruchu, niepewny, czy może odwrócić się, czy to wciąż sen, czy już jawa. - Chels... - to imię chciało się wyrwać z jego gardła, ale pozostało wyłącznie niemym krzykiem. Zastrzygł uchem, ale wciąż trwał w swojej pozycji, zapatrzony w dal. Bał się odwrócić, by sen nie prysnął.

» Lazurowy Klif{Zakaz porywania}
» Rzeka. {Zakaz porywania}
» Rzeka. {Zakaz porywania}
» Rzeka v8 (Zakaz porywania)
» Rzeka. {Zakaz porywania}