Wielka rzeka

- Hm. Może... - urwała, znowu padając na ziemię i widząc feniksa, biegnącego wprost na psy. Zaklęła pod nosem, wstając.

- Jakbym radziła myśleć z dwojoną intensywnością.
Stwierdziła, śledząc wzrokiem tor lotu ptaka. Szkoda, że nie dysponowali dużą ilością wody, by tak nie mógł wytwarzać tych swoich ognistych sztuczek. Muszą go jakoś wrzucić do rzeki.
- Mi jedynie przychodzi na myśl wepchnięcie go do zbiornika wodnego by przestał tak płonąc, a potem...rzucić i zabić tym co matka natura nam dała.
Plan wyśmienity, tylko gorzej z jego realizacją. Zresztą, muszą tego podniebnego stwora skierować na ziemię.

Wbiegła, nucąc coś po drodze. Spojrzała na obecne psy. Skineła im pyskiem, po czym udała się do rzeki.

- A pomysł jak to wykonać? - mruknął do Paz, ugiął lekko łapy patrząc prosto na lecącego ptaka. Ktoś najwyżej musiałby się trochę poświęcić i skoczyć na niego, powalając i wrzucając do wody.


Ptak otworzył swój dziób z którego wydobył się głośny ogłuszający pisk. Przeleciał nad psami, dotykając ich sowimi ognistymi piórami i raniąc.

-Ałłłł - warknąłem- Może ja, jestem mały ! - krzyknąłem - dam rade !

Spojrzała na lecącego ptaka. Syknęła cicho z bólu. Wzrok skierowała ku właścicielowi owego zwierzęcia.

- Oczywiście.
Stwierdziła, z krzywym uśmiechem. Skoro trzeba go ściągnąć na ziemię, to jedynym wyjściem jest skoczyć na tego bydlaka. Cofnęła się na tyle kroków ile mogła, klnąc pod nosem na jego temat w tylu językach ile znała.
- Powalimy go, znaczy ja, tylko musi tu wrócić.

- Ty? Twoja sprawa. - zerknął na Paz i wzruszył barkami. Wycofał się robiąc jej miejsce, on jeszcze ma na głowie swoje piękne futerko i raczej nie chciałby je stracić.




Pogoda chyba również psom sprzyjała, powoli zaczął padać deszcz. Jednak to nie ostudziło zapału ptaka, zrobił korkociąg i znowu zawtórował prosto na psy.

Kładę się na ziemi że mam lekko dupę wyżej i łapy na łbie.
- nie oparz mnie ! - krzyknął

Zrobiła młynek oczyma. Po chwili wróciła do rozmyśleń, masując lekko przecięte ramie. Nie zwracała uwagi na dalsze poczynania skrzydlatego zwierzęcia.

- Przeszkodził mi, a tego raczej się nie wybacza.
Nie brała pod uwagę teraz swojego futra, najwyżej się trochę zwęgli, może doda jej to uroku. Zachichotała na tą myśl i ruszyła w stronę ptaka całą szybkością.
- Pogadamy inaczej.
Szepnęła i gdy była w odpowiedniej odległości od stwora, skoczyła nań, mając nadzieje, że jej postura ciała wystarczy. Można dodać do tego to, że próbowała mu uniemożliwić widok łapami.

Wybiegła machając ogonem.//nmm//

Weszłam nie zwracając zbytniej uwagi na psy.
Skinęłam im tylko lekko łbem.

Złapał szczeniaka za ogon i przysunął bliżej, obserwował poczynania Paz. Kątem oka zerknął na Dream.


Ptak zatrzymał się w powietrzu, zaczął się rwać, próbując z siebie zarzucić sukę, patrzył ją dotkliwie za każdym razem odejmując po 3 punkty życia.

Patrzę na matkę i podsuwam się pomiędzy łapy ojca - kurcze . . . - szczeknął !

- Rodeo?
Wydawała się rozbawiona, nawet ogień nie stwarzał jej takich problemów jakich się spodziewała.
- Zniżamy się do parteru.
Mruknęła, zeskakując z ognistego, lecz tylko po to by uczepić się jego ogona. Ot, będziemy go ściągać na dół w tenże sposób.

Zmarszczył lekko nos, no nie może jej tak zostawić samą. Podniósł się i podbiegł, stanął obok i też złapał za ogon, zaczął ciągnąc.



Ptaszysko nie dawało za wygraną, machało skrzydłami, chcąc unieść się w powietrze, jego wielkie szpony prawie dotykały psy.

Patrzę na poczynania rodziców i jestem z nich dumny i to bardzo
- Uważaj ! - krzyczę

I tak inny nie raczył im pomóc, więc się za bardzo nie zdziwiła na jego widok. Pociągnęła ptaszysko z całej siły ku dołowi, mamrocząc coś niewyraźnie.

Spojrzałam na psy lekko rozbawionym wzrokiem.
Przysiadłam obok szczeniaka bez słowa.

Zaczął powoli się cofać, ciągnął Feniksa w stronę zbiornika wodnego. Będzie mieć dotkliwie poparzony jeżyk, no ale cóż, on jest masochistą, lubi sobie sprawiać ból.


Przez deszcz, Feniks musiał powoli dawać za wygraną. Udało się go nieco zniżyć do poziomu.

Jakieś postępy, jakieś postępy... Również zaczęła się cofać, tym samym ciągnąć za sobą to ognistą kulkę. Ona i tak już jej poparzona, więc jej to nie zrobi różnicy, jak jeszcze język straci i tak milczy przez większość czasu.

Wszedłem i usiadłem koło Izumi.
-Morte-mruknąłem.

//Izia!! *__* XDD


Dotknął tylnymi łapami tafli wody, jeszcze tylko trochę, jeszcze trochę a to przeklęte ptaszysko zginie raz na zawsze.



Machnął skrzydłami po raz kolejny, pojawiły się iskry z których uformowały sie małe feniksy, dokładnie dwa, poleciały prosto na Izumi i Silvera.

- Ave - patrzę na rodziców i na słabnącego feniksa