Rzeka. {Zakaz porywania}

-ja sie tutaj wczoraj nie nudziłem...wampira pogryzłem :P

- Bloy - odpowiedział suni. Zerknął kątem oka na dobermana. - Hmmm? A to przecież wampiry powinny gryźć.

Mruknął coś pod nosem słysząc po raz kolejny historie Hirashiego.Machnął ogonem.-Może opowiesz mi coś więcej o sobie?-zapytał po chwili Abuani.

-nooo, ale ja się Mściłem za moją krew...a potem odgryzłem mu kawałek brzucha....

- I nawzajem - rzekł. - Stado Wiosennego Deszczu - dodał. Majtnął ogonem, mierząc sunię wzrokiem. Później spojrzał na czarnego owczarka.
Spojrzał na dobermana kątem oka.
- Mhm - mruknął tylko.

-Tak po prostu odeszłaś?Nie tęskinisz za rodziną-zapytał.

-Rozumiem.Cóż ja urodziłem się w hodowli,moi rodzice byli rodowodowi ale gdy miałem pół roku zwiałem.-odparł

Majtnął ogonem i przeniósł wzrok na niebo. Zmrużył nieco oczy i uśmiechnął się.

-To nie była duża hodowla.Moja matka była tylko na paru wystawach.Dla
jej właścicieli liczyła się tylko kasa.Mieszkałem w małym mieście
nieopodal wielkiego lasu.Grasowała tam banda wilków.To nie była
bezpieczna okolica,mam złe wspomnienia.Dlatego uciekłem.-powiedział

W pewnym momencie zastrzygł uchem. Spojrzał na ziemię, złapał jakiś kamień i zaczął go podrzucać w łapie. Patrzał przed siebie, ot tak, zamyślonym wzrokiem.

Podniosła się.
-Bywajcie! - skinęła Bloy'owi i Morphine'owi na odchodne. Wyszła.

*nmm*

-Nic nie szkodzi-uśmiechnął sie i spojrzał w ziemię.Gdy suczka wybiegła on sam ruszył przed siebie*nmg*

Zerknął za sunią i pomachał za nią łapą. To już był odruch x3
Dalej podrzucając kamień, zerknął za owczarkiem. Wziął kamień w pysk i także wyszedł. Nie lubił siedzieć sam *nmg*.

Wszedł.

Jego łapy zawiodły go na skaliste zbocze, gdzie w spokoju mógł na nim legnąć.
Oblizał pysk, chłodnym językiem przemykając prędko po wargach.
Metaliczny posmak krwi tamtego psa z neutralnej sfory nadal trwał przy nim.

Ocknęła się. Ah, jak zwykle udało jej się przysnąć ._.
Chwiejnym krokiem wybiegła.

Mruknął w geście poirytowania i wyszedł.
Jak zwykle pustki.

Weszła, marudząc coś pod nosem. Upał był już nie do wytrzymania. Przystanęła na środku - bo i niby kto jej tego zabroni? - i spojrzała w górę, na słońce, zwężając oczy w niewielkie szparki.
I po cóż ty tak świecisz? Westchnęła cicho, znużona już nieco tą pogodą.

Opuściła łeb spowrotem. Nie miało sensu pytanie do słońca, na które nie doczeka się odpowiedzi.
Stłumiła ziewnięcie i ruszyła powoli w stronę wody. Może woda pomoże? Chociaż trochę schłodzi rozgrzane ciało?
Taak, taką miała nadzieję.

Przyszła nad rzekę i rozejrzała się, zdziwiona, że jeszcze nie ma tu tłoku.
-Veris - rzuciła do nieznanej suczki i zbliżyła do wody, żeby zwilżyć gardło.