Wyprawa - Smok Mnementh - jutro cz. dalsza, godzina 17

Przyjrzał się światłu, i zaczął używać mózgu {xp}.
Światło jest ryzykowne. Bardzo, bardzo ryzykowne. Ale z kolei stać tu i czekać...
zamyślił się.

Zatrzymał się, wpatrując w światło.
- Co by to nie było, i tak musimy tam iść - mruknął. Ruszył dalej. Tym razem jednak szedł wolniej i ostrożniej. Tego nigdy za wiele.

-Najlepiej było by to ominąć...ale czy jest na to miejsce??
Stanął w miejscu

A Erek szedł sobie spokojnie dalej. Pfyf! Wzrok... Jemu tego brakowało, a zmęczenie ciągnęło za sobą nieostrożność, przez co nie zwracał uwagi na nic co słyszał czy też czuł w tym momencie. Dopiero słysząc psy zatrzymał się z cichym "He?"

* I on nie zwrócił większej uwagi na światło, które zamigotało w ciemnościach.
Nadal szedł do przodu w niezachwianym tempie, łapy stawiał równo. *
Nie ma innej drogi, nie zauważyłeś jeszcze?
* Syknął do Hirashiego, który został w tyle. *

Szedł w stronę tego światła , powoli.
-Zostając tutaj i tak nic nie zdziałamy.

Zacisnął tylko zęby i przyspieszył.Czy to światło było dobre czy złe tylko tam zmierzała droga.

Przez chwilę jeszcze przyglądał się światłu, po czym wzruszył barkami. Przyśpieszył, szedł teraz takim tempem, jak wcześniej. Zerknął jeszcze na psy.

No cóż, oni mieli rację. Nie mogli zawrócić. Z cichym westchnięciem przyśpieszyła, by dogonić grupę.

Syknął...
-hmm...nie zostanę tutaj sam...
Pobiegł za grupą...

Pfyfnął sobie pod nosem i wzruszył barkami. Nie to nie, poradzi sobie bez wyjaśnień, o! Użyje swojej super siły bycia Erebusem i jakoś się dowie o co im chodzi, o! No! Tak!
A teraz sobie szedł na przód, ziewając co chwila i wachlując ogonem na boki.

Światło znikło.
Jak się pojawiło, tak znikło.
A że był to tylko zakręt, którego nie zauważyliście, wciąż patrząc się w owe światełko, niedługo ponownie się pojawiło, ostrzejsze.

Przysłoniła pysk, chroniąc ślepia przed rażącym światłem. No, raz kozie śmierć, nawet nie zawahała się przed dalszym marszem. Jedynie łapy stawiała ostrożniej i z większą rozwagą.

Wytężył wzrok i słuch.W żołądku było pusto mimo to Tante szedł w miarę szybko.

Zamrużył oczami. Coś było nie w porządku, na pewno. Jednak nie mogli się tu zatrzymać, wracać też nie było sensu. Szedł więc dalej jednak powoli i ostrożnie, rozglądając się uważnie, gotowy na atak.

Prychnął. To światło się irytujace robi. Zmrużył trochę oczy, ale szedł dalej. Mamrotał coś cicho pod nosem. Po chwili jednak przestał i zaczął nasłuchiwac. Tak na wszelki wypadek.

Z jego gardła wypłynęło gardłowe warknięcie, nie cierpiał takich gierek.
Wlepił spojrzenie w falę światła, jakby to ono miało przeświadczyć o ich losie.
Być może przyspieszył kroku, a może to tylko złudzenie?

Z brzucha Erebusa wyrwało się dość głośne burknięcie. Grejt... Wiedział, że nie powinien iść na dietę i zjeść to śniadanie...
Szedł jednak dalej, dalej nie wtajemniczony w pojawienie się światła. Pfyf yf yf yf!

(a to nie auto?)
Patrzał na ich reakcje...nie wiedział co zrobić...

Łeb obniżył mrużąc oczy.Biegł równym krokiem ogonem przecinając powietrze.Oblizał wargi.

No już, dalej. Niech to zmyślne niebezpieczeństwo nadejdzie, przestając trzymać ich w niepewności lub ukryje się w chaszczach, nadchodząc w mniej oryginalny sposób. Irytujące. Zerknęła na Erebusa. No tak, przecież się znali. Była jego 'psychologiem'. Czytając z lekkomyślnego wyrazu pyska psa stwierdziła, że nic nie wie o światełku do nieba xP No więc, poinformowała go. {auto XDDD}

Znów warknął. Jest już dosyć zdenerwowany - przez ssanie w żołądku, zmęczenie i ból w niektórych partiach ciała.
Mimo tego szedł dalej, cały czas czujny i przytomny.