Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Lochy.-mruknęła cicho i spojrzała w dół.
A Ty gdzie wtedy byłeś?-spytała po chwili i także się położyła.

Przygryzł wargi, wahając się. Po długiej chwili pokręcił głową.
-I tak się dowiesz, nawet jak ci nie powiem. Wróciłem do pracy, jeśli to można tak nazwać. Tam, skąd uciekałem. - schylił głowę, a jego oczy zalśniły dziwnym blaskiem.

Ahaa.-powiedziała trochę przeciągając.
Czemu tam wróciłeś?-spytała i przygryzła wargę.

-Musiałem - westchnął ciężko - właśnie jakiś miesiąc temu mój kochany braciszek - parsknął cicho - skończył rok. I chciał iść w moje ślady, ubzdurał to sobie już dawno. Optymista... - zaklął pod nosem i położył łeb na łapach - Wzięliby jego. Gdyby nie ja. - mimowolnie zjeżył sierść na karku.

Ale proszę, nie wracaj już tam.-powiedziała cicho i dała mu pstryczka w ucho. Westchnęła cicho i ziewnęła, mrużąc delikatnie oczy.

-Będę musiał. - warknął cichutko, a później westchnął - Nudzę cię, prawda? Nigdy nie byłem partnerem do rozmowy. A teraz wszystko się sypie. Tęsknię za moim dawnym życiem - wyznał i odszedł parę kroków. Nienawidził przyznawać się do chwil słabości.

T..tęsknisz za zabijaniem?-spytała jąkając się. Podeszła do niego z opuszczoną głową, wyczekując odpowiedzi.

-Nie mogę potwierdzić ani zaprzeczyć. Tutaj... - zawahał się na moment - tutaj nie mam co robić. Nie nadaję się na przyjaciela, z którym można się powygłupiać czy porozmawiać. Tam wszystko jest znacznie prostsze... Ale... nie, nie rozumiesz. - zamknął oczy i zadrżał. Ruchem łapy strącił jeden kamyczek, który na dole klifu wywołał małą lawinę.

Nadajesz się na przyjaciela, ile razy rozmawialiśmy czy się wydurnialiśmy?-spytała i spojrzała mu w oczy.
Tam, życie jest prostsze ale i zarazem krótkie i bolesne.- powiedziała cicho.

-Bólu się nie boję, a życie bez celu... to właściwie nie życie. Zresztą znasz mnie nie od dziś. I... - zastanowił się na chwilę - dlaczego ci zależy, bym tam nie wracał? Dlaczego ci na mnie zależy? - sprecyzował.

Jesteś moim przyjacielem.-powiedziała bardzo stanowczym tonem i rozglądnęła się po okolicy.
A w życiu zawsze jest jakiś cel...Ty też na pewno go masz ale o nim nie wiesz.- zwróciła się do niego z tajemniczym uśmiechem na pysku.

-To mam nadzieję, że się dowiem, i to w miarę szybko - spojrzał na nią zaniepokojony, czy wyłapała ukryty sens jego wypowiedzi - W każdym razie... nudzę się tu. Potrzebuję wyzwań - uniósł kącik warg w krzywym, zawadiackim uśmiechu.

Skinęła pyskiem w dół klifu z dzikim błyskiem w oku. Tak, ona i jej nienormalne pomysły.
Na dole jest piasek więc nic nam się nie stanie.-powiedziała i podeszła na skraj klifu patrząc na Cahira.

Odpaliła zapalniczkę, podchodząc od tyłu do Solar Eclipse. Przybliżyła ogień doi ogona suki, szczerząc się, gdy ten zaczął się palić. To samo stało się z ogonem Cahira.
Zaczęła już odchodzić, lecz zatrzymała się, odwróciła i pomachała psom łapką. Wydreptała, najwyraźniej radosna.


zt

Skoczył z klifu, wysoko w powietrze, znacznie wyżej, niż można było się spodziewać. Wylądował na stoku i zaczął pędzić w dół, nie dbając o kierunek. Znudzone mięśnie pchały go z niesamowitą siłą. Kochał tą prędkość i to, że zaraz zderzy się z przeciwnikiem. Przed oczami widział nie rzeczywistość, ale wspomnienia. Wyszczerzył kły, najeżył sierść i obniżył głowę. Sekundy dzieliły go od morderczego uderzenia... w nicość.

Zrobiła wielkie oczy czując palący się ogon, szybko odepchnęła się tylnymi nogami od krawędzi klifu. Gdy już wylądowała zaczęła biec jak szalona w stronę wody, chcąc ugasić swoją płonącą kitę.

Płomień na jego ogonie szybko wypalił się - po ostatniej wizycie w lochach futro tam było jeszcze krótkie i rzadkie - lecz on nie zwracał na to uwagi. Zwolnił trochę, spinając wszystkie mięśnie i skoczył znowu. Na jego drodze było wybrzeże i kamienie, tylko trochę wystające ponad wodę. Zaślepiony przez instynkt podążał wprost ku nim.

Cahir stój! Tam są kamienie!-wydarła się w stronę psa i ruszyła za nim z wolna go doganiając. Jej sierść na ogonie spaliła się już prawie do połowy, lecz teraz się już tym nie przejmowała...przejmowała się Cahirem.

Zatrzymał się gwałtownie i położył uszy po sobie. Instynkt podpowiadał mu, że ktoś zbliża się do niego w szybkim tempie. Paskudny uśmiech zakwitł na pysku. Zawrócił w miejscu i ruszył w kierunku Solar, warcząc cicho... i z zadowoleniem.

A ta zaś przyśpieszyła, biegnąc w jego stronę. Ogień zatrzymał się w 3/4 ogona, pod wpływem wiatru jak i szybkości jej biegu. Uśmiechając się delikatnie biegła w jego stronę, nie zważając na nic.

Wbił pazury w piasek, szukając oparcia. Odbił się mocno i runął na Solar zbijając ją barkiem z łap. Wylądował i odwrócił się błyskawicznie, cały czas warcząc głucho.

Zaczęła się śmiać z nie wiadomo jakiego powodu. Śmiała się tak przez kilka minut.
Śmiesznie warczysz.-powiedziała powstrzymując chwilowo śmiech. Spojrzała na niego od dołu i zaczęła próbować trzepnąć go w ucho łapą.

Zamknął oczy i otrząsnął się. Kiedy je otworzył i zobaczył leżącą Solar, odwrócił się po raz kolejny i pognał przed siebie. Na skarpę...

Ej!-krzyknęła za nim i momentalnie wstała. Szybkim truchtem, pobiegła za psem...

Wywróciłam oczami. Podniosłam się powoli i wybiegłam truchcikiem za szczeniakiem.