Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Przybiegł i usiadł na gorącym piasku, wpatrując się w dal. Tam, gdzie zostawił za sobą poprzednie życie. Zaklął cicho i mimowolnie podrapał stare blizny na karku.

Zza krzaków dało się słyszeć psychopatyczną piosenkę, gdzie po chwili wyszła z nich biała suczka. Usiadła koło Cahira dalej nucąc piosenkę. Tak, ona teraz już nie będzie cicho.

//zw

-Zapamiętasz? - spytał cicho i spojrzał w jej oczy z niemą prośbą - Wiesz... - skinął głową w kierunku horyzontu - Tęsknię za tamtymi czasami... To było życie! - uśmiechnął się do siebie.

Zapamiętam.-powiedziała z uśmiechem i spojrzała nań.
Czyli tęsknisz...za czym?-spytała patrząc się na horyzont.

-Za szalonymi przygodami, ryzykowaniem życia, głodem, gorącem... - uśmiechnął się lekko - Ciężko to zrozumieć. Ale kiedyś... pewnie tam wrócę - przymknął oczy.

Czemu, nie zafundujesz sobie takiego czegoś tutaj, w tej krainie?-spytała i wyciągnęła łapy przed siebie. Położyła na nich łeb w oczekiwaniu na odpowiedź.

-Tutaj? - spojrzał na nią zdziwiony - To nie to samo. Zresztą... na razie nie chcę tutaj nikogo zabić - wyszczerzył się w uśmiechu - Ciężko to zrozumieć.

Pewnie trudno w to uwierzyć, ale zabiłam kilku ludzi...W mieście, odbywają się wyprawy...nie skusiłbyś się na jakąś?-spytała i pacnęła go ogonem w bok.

Spuścił wzrok - To nie to samo. Zresztą, nikt tego nie zrozumie, kto tego nie doświadczył. Ale nie zabrałbym cię tam za żadne skarby - wybuchnął cichym śmiechem i pacnął ją łapą w bark.

Czemu byś mnie tam nie zabrał? Wgryzanie się ludziom w szyję jest takie zabawne.- powiedziała z wyszczerzem i pacnęła go łapą w ucho.

-A dzieciom? - spytał, patrząc na nią badawczo - Nie myśl o tym tak nawet. Ja nie uznaję zabijania za zabawę i wolałbym, żebyś tak nie mówiła - wyszeptał z bólem i podszedł do wody.

Ja też nie uznaję tego za zabawę. Dzieciom nigdy bym takiego czegoś nie zrobiła. A zabijałam w celu ratowania psów.-powiedziała cicho i przeciągnęła się.

-Zyskujesz w moich oczach. A ja w twoich tracę - uśmiechnął się smutno. - Pamiętasz, co ci mówiłem, o moim bracie? On się tam nie dostał, choć to było jego marzenie. Wieczny optymista, uważał moje życie za wieczną przygodę i frajdę. Dlatego musiałem go powstrzymać... I mam wrażenie, że za mną tu przylazł. - parsknął cicho.

A jest tutaj? Jak go znajdziesz to daj mi znać, bo chcę go poznać. Wieczny optymista? Brzmi nieźle, ciekawe czy naprawdę taki jest.-powiedziała z uśmiechem i weszła do wody. Zaczęła przeskakiwać fale, nucąc piosenkę.

-Nie widziałem go jeszcze... dzięki bogu! - parsknął śmiechem - I mam przeczucie, że to on znajdzie mnie... - otrząsnął się i wskoczył do wody za nią - Skończony idiota - mruknął pod nosem, nabierając prędkości.

Czemu idiota? I czemu nie chcesz go tu spotkać?-spytała i pobiegła za Cahirem, razem z nim nabierając prędkości.

-Bo przeżyłem z nim już rok i mam dość - zaśmiał się i pochylił głowę, biegnąc już w zabójczym tempie.

Nie odzywając się już, biegła za Cahirem. Co prawda nie była przyzwyczajona do takiej prędkości, ale dawała radę.

//idę papa

Zwolnił nieco, tak, aby Solar mogła się z nim zrównać, i przymknął oczy. Wybrzeże było płaskie i równe, łapy miło zapadały się w piasek. Myślami odleciał zupełnie gdzie indziej.

Po jakimś czasie znudził się wolniejszym tempem i znów zaczął przyspieszać. Dobiegł w końcu do miejsca, gdzie kończył się piasek, a zaczynała niedostępna ściana klifu i głębina. Zawrócił i spojrzał na Solar.

Dobiegła do Cahira i rozglądnęła się.
To co? Tu czy tu?-spytała z wyszczerzem.

-Z dwojga złego wolę wodę - niemal krzyknął, już w skoku do morza - Uważaj, to jest naprawdę głęboko - ostrzegł, nurkując.

I co?-krzyknęła i wskoczyła do wody, nurkując. Po chwili wyciągnęła głowę z wody i zaczęła rozglądać się w poszukiwaniu Cahira.

Wynurzył się pod nią, tak, że mogła stanąć na jego grzbiecie - To to, że nie umiem oddychać pod wodą, więc postaraj się nie utonąć - zaśmiał się, a właściwie zabulgotał, i zanurzył znowu.