Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Teraz spojrzał na Steele'a.
-A co to są piraci?

- Serio nie wiesz, czy tylko zgrywasz kretyna? - mruknął do niego.
Odetchnął cicho pod nosem, jak można nie wiedzieć kim są piraci? No jak!? Zniewaga po prostu, uderzył ogonem o ziemię gwałtownie.
- Załoga psów, które pływają na morzu, grabią, zabijają, piją rum i ogólnie nie przestrzegają żadnego regulaminu, zakały całego świata, potępione dusze itp. - odpowiedział Mu.
Nie odwrócił nawet na moment swojego spojrzenia od horyzontu.

-Wow, ciekawe. Przepraszam, jeśli Cię dręcze.
Ogon zamiótł skałę. Aragorn spojrzał na horyzont.

- Nie szkodzi, mogę CI coś jeszcze powiedzieć jak chcesz. W końcu kto pyta nie błądzi. - odparł.
Wyciągnął druga butelkę rumu, nie jego wina, ze to uwielbia. Zerknął na Aragona, wpadł Mu do łba pewien pomysł.
- Arag, weź rozpal ognisko. - mruknął do niego.
Co szkodzi trochę posiedzieć przy ognisku i zabawić się? Nic.

-Ok.
Ułożył krąg z kamieni. Chwilę zbierał chrust po klifie. Po kilku minutach leżała już spora górka do dokładania, i w ognisku znajdowała się mała piramida drewna. Podpalił ją. Położył się przy ognisku.

Podniosła się i spojrzała na przybyłe psy. Nie będzie im przeszkadzać w rozmowie. Zwróciła swój wzrok na Remusa. Chyba przysnął czy coś w tym stylu. Przeciągnęła się i powoli zeszła w dół klifu, gdzie usiadła i zaczęła wpatrywać się w morze.

Podniósł się i usiadł przy ognisku, wpatrywał się tańczące płomienie, których blask odbijał się w jego szkarłatnych ślepiach.
- Hej Ho, Hej Ho, Piracki Żywioł Wzywa Znowu do Życia. - zanucił.
Podniósł butelkę rumu do góry jakby chciał złożyć toast, wypił parę łyków za jednym razem.

Xav dowlókł się w końcu i do tego miejsca, rozejrzał się wokół z niezadowoloną, ba wręcz gburowatą miną. Niezadowolenia przylgnęło do jego pyska prawdopodobnie na stałe, ale zawsze tak było. Chyba. Chociaż nie. Może kiedyś było inaczej ... Machnął ogonem gotów rozgryźć ten problem jak orzeszka. Filozof się znalazł. Z Psiej Wólki na dodatek, bo jakże by inaczej.
Przysiadł na zadzie, zmęczony staniem. W końcu łapy już nie te same co kiedyś, prawda? Zmrużył ślepia zafrasowany tym nagłym zagadnieniem, z którym postanowił się uporać.
Z tego wszystkiego nie zwrócił uwagi na psy znajdujące się w pobliżu.

Kątem oka dostrzegł owczarka, poruszył uchem.
- Pasożyt, no proszę. - mruknął w stronę brata.
Uśmiechnął się złośliwie, wypił do końca następną butelkę rumu. Ten trunek stanowczo źle na niego działa, ale co nic na to się nie poradzi.

-Może. Znasz go?
Spojrzał na pysk ojca.

- No ba. To mój przybrany brat. - odpowiedział.
Mlasnął cicho pyskiem, jak mógłby nie znać tak starego pyska, niemal tak starego jak sam czarny? Przejechał ogonem po ziemi zamyślając się nad czymś krótko.

Pasożyt?! No proszę, łapy może już ni ete co kiedyś, jednak ze słuchem wszystko w porządku.
Przekręcił łeb w stronę głoosu, zastrzygł uszami widząc tego zgryźliwego starucha. Porzucił więc swój temat do rozważań, co - chociaż by się do tego w życiu nie przyznał - przyjął z ulgą. Dość już się dzisiaj na myślał. Co za dużo to niezdrowo, szczególnie dla takiego osobnika jak Xav. Myślenie to zło tego świata, jak to on uważał.
Podniósł swoją zgrabną dupeczkę i podlazł do Steele'a.
-Gdzie Cię wiatry poniosły, stary żeglarzu? - udało się! Powstrzymał się od głupiego chichotu, siadając przy bracie. Skinął pyskiem do nieznajomego psa.

Widać nie tyko on ma dość myślenia, co bracia to jednak bracia. Może i nie rodzeni a jednak coś ich łączy, postawił uszy na sztorc.
- Gdzie? Tam, gdzie woja wyobraźnia nie sięga. - odpowiedział bardzo szczegółowo, prawda?
Przyjrzał się Mu kątem oka, pfef, młodszy jest a wygląda gorzej, też coś, jak można o siebie nie dbać? No jak!? Podniósł wyżej pysk, zerkając teraz na iskry od ogniska wzlatują w górę. Prawda była taka, że on jak ten głupiec wyruszył, aby kogoś znaleźć i nic z tego nie wyszło. Doznał sromotnej klęski i wrócił na stare śmiecie po raz .. któryś.

Ejże, przecież wyglądał całkiem nieźle jak na swoje lata! Zdrowa dieta i te sprawy, no przecież. Wyglądał na mniej więcej trzy latka, swoim zdaniem. A ze swoim zdaniem się najbardziej w końcu liczył, no może Jej zdanie było ważniejsze... Mniejsza z tym.
-Co jak co, ale moja wyobraźnia jest większa niż myślisz - nadął poliki nieco urażony uwagą pryka. Szturchnął go ogonem w ten czarny bok. Cieszył się, że go widzi. Nie mógłby zaprzeczyć.

Tak, tak, pierwsza odznaka starości - zaprzeczanie, zresztą jak każdej innej choroby, a czym się tu martwić? W końcu dopiero w na starość dopiero zaczyna się żyć, zresztą jemu jakoś starość nie przeszkadzała w końcu ma się tyle lat na ile się czuje.
- Oczywiście, oczywiście. A ty co? Ciągle tu siedziałeś jak ten pasożyt, który się zagnieździ w ludzkich jelitach? - mruknął.
Piękne porównanie, nie ma co. Nie jego wina, że miał ochotę się trochę podroczyć z braciszkiem w końcu tyle czasu go nie widział.

-W jelitach? Ludzkich? Obleśny jesteś, wiesz? - zapisał się na jakiś kurs, gdzie ćwiczy wymyślanie barwnych metafor? Ciekawe jakimi jeszcze uroczymi określeniami go tutaj zaszczyci. Xav stłumił szeroki uśmiech, by wyglądać cgoć ciut poważnie. Uderzył ogonem o ziemię.
-Nie ciągle. Przez jakiś czas byłem w podróży, w końcu nie ma było sensu siedzienia w miejscu, gdy wkoło pusto. Później zabładziłem... ale to nieistone - przerwał na chwilę, jakby żałował, że wspomniał o swoim braku orientacji w terenie - Ale w końcu spowrotem się to doczołgałem i jestem.

- Ja obleśny? A gdzie tam. - machnął łapą.
Co prawda umie znaleźć zawsze jakieś określenie, czy też opis jakieś sytuacji tak, żeby komuś innego poprzewracało się w żołądku, może to takie jego talent? Kto wie.
- Zabłądziłeś? Ciekawe, ale jakoś mnie to nie dziwi. - odparł normalnie.
Podniósł nieco górną wargę do góry okazując swoje kła w krzywym uśmiechu, chyba wyszedł z prawy przez ten czas.

Ocknęła się i lekko potrząsnęła pyskiem.
- Salve - rzekła, zauważając kolejnego psa; Xaviera. Jak na ironię, był on kolejnym owczarkiem.

Postanowił przemilczeć uwagę o zabłądzeniu, w końcu to dla niego drażliwy temat. Nie każdy dobrze orientuje się w terenie i zna na kompasie, noo.
Z uwagą zlustrował uśmiech brata i o mało nie wybuchł śmiechem. Oj tak. Z wprawy wyszedł na pewno.
-Dzieci zamierzasz straszyć? - uniósł brew pytająco, ku górze.
O mało nie podskoczył słysząc powitanie. Odwrócił spojrzenie na nieznajomą. Dziwne, że jej wcześniej nie zauważył..
-Witam. Nazywam się Xavier - uśmiechnął się markotnie.

Tym razem mało on nie powstrzymał śmiechu widząc reakcję brata na przywitanie młodej. Odryknął cicho zachowując powagę, chociaż w jego ślepiach błyskało się rozbawienie.
- Już robię za bagiennego potwora, więc można powiedzieć, że tak. - odparł na pytanie brata.
Pokręcił z wolna pyskiem od tak, dla rozruszania kręgów szyjnych.

-Chciałem być dżentelmenem - wymruczał w stronę brata, doskonale widząc jego reakcję. I jak tu być kulturalnym w towarzystwie tego Czarnucha? Nijak.

- Ty? dżentelmenem? - mruknął.
Wybuchnął chrapliwym śmiechem nie mogąc dłużej wytrzymać, on był takim dżentelmenem jak wróbel sokołem. Opanował się jednak po chwili, śmiech to zdrowie.

- Milva - odparła psu. Skierowała spojrzenie na śmiejącego się Steela i lekko poruszyła uszami do tyłu.

-A i owszem. Nie powiesz mi chyba, że niezauważyłeś jeszcze jak nienagannie się zachowuję - uniósł brew ponownie w górę. No i jak tu z takim rozmawiać? Xav powstrzymał się przed pociągnięciem nosem, w końcu nie przystoi to prawdziwemu dżentelmenowi. Kątem oka spojrzał na Milvę, jakaś tak trochę znajoma się mu wydała, jednak imienia nie kojarzył. Skleroza?
-Od dawna jesteś w tej krainie? - zastrzygł uchem, patrząc na suczkę z ciekawością.

Patrzał na owczarki. Trzy ONy na jednego BC, nieżle. Skinął do Xaviera.
-Aragorn.