Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

Ej! Śpisz?-szczeknęła Remusowi prosto do ucha z perfidnym uśmieszkiem na pysku. Siedziała koło niego już dobrą chwilę, a ten nawet jej nie zauważył, ani nie usłyszał. Czy ona jest aż tak niewidzialna? Widocznie tak, no ale cóż, trzeba z tym żyć.

Samotność, czy to nie jest coś pięknego? Nie. Nienawidził samotności mimo, że czasem mogłoby się wydawać inaczej, lubi mieć kogoś przy sobie, żeby otworzyć czasem pysk, po kłócić się, napić czy choćby nic nie robić. Kroczył powolnym krokiem w stronę klifu, odetchnął cicho pod nosem. Głupi marzyciel, myślał, że ją znajdzie a tu nic. Podniósł wzrok na niebo, czemu los bywa tak okrutny? Lekki wiatr zaczął bawić sie jego długim czarnym futrem poruszającym się równo z ruchami jego mięśni. Pusto, przez całą drogę nie spotkał nikogo, czyżby był jedynym psem, który jeszcze został w tym miejscu? Wiele pytań błądziło w jego umyśle, a odpowiedzi brak. Kiedy tylko doszedł na szczyt przysiadł sobie i wbił spojrzenie przed siebie.Uwielbia patrzeć na horyzont, ale nie lubi zachodów słońca, wydają Mu się ... smutne. Poruszył uszami.

Przyszła wolnym krokiem pod lazurowy Klif i usiadła na piasku. Nie rozglądała się, nie szukała znajomych; poznała tu tylko kilka psów i wątpiła, by któryś z nich tu jeszcze był. Zamknęła oczy, wspominając.
Odeszła stąd prawie dwa miesiące temu. Jak myślała, odeszła na zawsze. W ciągu swego krótkiego wszak życia Milva jednak polubiła tę krainę. I
konkretnie to miejsce. Najwyraźniej nie umiała odejść i nie wrócić. Za stadem zaś nie tęskniła. Nie dla niej było życie w stadzie, zwłaszcza takim, jak SWD. W każdym razie nie było to ważne; odeszła, by dowiedzieć się, kim byli jej rodzice. Dowiedziała się. Znała imię matki.
Spojrzała w górę i tam ujrzała nieznanego jej czarnego psa; chyba należącego do złego stada z tych terenów, jeżeli stada jeszcze istniały. Podniosła się i ruszyła na klif.
Stanęła obok psa i mruknęła:
- Witaj. Jestem Milva.

Machnął ogonem. Łapy powolnie odgarniały piasek. Zamiatał ziemię. Kątem oka dostrzagł owczarki. Znał obydwa. Wspiął się na klif. Usiadł obok.
-Veris. Miło was znowu widzieć.

Westchnęłam i oddaliłam się kawałek od Fatum. Gdy byłam już "sama" ułożyłam się na ziemi i kładąc łeb na łapach spojrzałam na klif, skad widziałam dwa psy i Aragorna. Ile osób stąd znałam? Cztery, pięć? Westchnęłam tylko cicho.

- Ve... - urwała. Cholera! Milva, nie należysz do SWD. Wymyśl sobie powitanie. - Salve.
Spojrzała na czarnego owczarka wyczekująco.

Siedział praktycznie jak posąg, jedynie unosząca się klatka piersiowa zdradzała, że się porusza lub biały dym wydobywający się z jego nosa przy przymrozku. Nie umiał na długo pozostawić tej krainy, to był jego dom od zawsze, tu miał rodzinę, przyjaciół i całe swoje życie, miałby teraz odchodzić, gdzieś indziej, zaczynać wszystko od początku? Nie, to stanowczo nie dla niego, lubi czasem cofać się do przeszłości i wspominać wszystkie swoje w patki, błędy itp. Poruszył uchem kiedy usłyszał kroki tuż za sobą, nie obejrzał się jednak, miał dziwne przeczucie, że mim to skądś zna tą sunię.
- Ave Młoda Damo. - przywitał się.
Zerknął w jej stronę dopiero po dłuższej chwili, jego szkarłatne oczy błyszczały się pewnie i z nijaką nutką figlarności. Dawny wigor chyba Mu wraca mimo, że nie jest już młodym psem. Skinął ledwo widocznie pyskiem, również do Aragorna. Ciekawy był co też się działo przez jego nieobecność, pewnie nic. Wypuścił powietrze pyskiem z cichym świstem.

Po chwili usiadła przy psie. Cóż z tego, że pies był z SCN... dla niej wyglądał na takiego, z którym możnaby pogadać.
- Znałeś sukę imieniem Nala? - spytała psa. Po pewnej ilości siwizny na jego pysku wywnioskowała, że pies nie jest młody i z pewnością był długo w tej krainie.

- Nala? - powtórzył.
Podniósł jedną łapę do góry i podrapał się po łbie, olśniło go nagle.
- A tak, znam ją. Przyjaciółka Tab, była przywódczyni SWD jak i partnerka Rex'a itp. - mruknął.
Ale młodej raczej nie chodziło to, żeby powiedział jej co wie o tej suce, skinął więc jeszcze pyskiem na potwierdzenie jej pytania. Zna każdego starszego obywatela w tej krainie, bo z tymi nowymi to już problem większy.

- Była przywódczyni SWD... - powtórzyła w zamyśleniu. Nie sądziła, że jej matka była aż tak ważną personą. - Opowiedz mi o niej więcej, proszę. I o tym Rexie.
Była ciekawa. Bardzo ciekawa. A ciekawość to ponoć pierwszy stopień do piekła...

- A czemu Cię to tak Ciekawi? - skierował pysk w jej stronę.
Przyjrzał się jej uważnie, dałby sobie głowę uciąć, że gdzieś już ją widział. Zmarszczył nieco swój czarny pysk.

Przez dłuższy czas psu odpowiadało milczenie. W końcu jednak powiedziała cicho:
- Jestem jej córką.

- A! to dlatego wydajesz Mi się znajoma! - mruknął błyskotliwie.
No to teraz wszystko jasne, uśmiechnął się nieco kątem oka, uśmiech nieco chłodny i krzywy, ale jednak uśmiech. Poruszył końcówką smolistego ogona, bynajmniej nie ze szczęścia.
- Powiedzieć CI dużo nie mam co. Nie byliśmy w przyjaznych stosunkach. Rex był pierwszym przywódcą SWS, a raczej wtedy to się nazywało jeszcze Złotego Szczytu potem jeszcze zmieniało nazwę o ile mnie pamięć nie myli. Zniknął zostawiając twoją matkę, więcej by Ci mogła powiedzieć o niej Tabatha, bo one się przyjaźniły i to dość dobrze. - odparł.
Sam nie wiele wiedział o Nalii, nigdy szczególnie się nią nie interesował i to pewnie też na odwrót działało. Wzruszył nieco barkami, skierował wzrok ponownie przed siebie.

Patrzał na morze, słuchał ich rozmowy. Nie z ciekawości lecz z nudów. Spojrzał na Steele'a.
-Co u ciebie?

- U mnie? Po staremu wszystko, a ty tu ciągle tak siedzisz? - odparł do syna.
Wyciągnął sobie butelkę rumu, oj tak, zawsze jest pora na picie. Odkorkował ją i wypił parę łyków, czuł jak trunek parzy go w gardło, mimo to nie zaprzestawał. Oblizał z lubością pysk.

-Też wszystko jak zawsze. Nic ciekawszego.
Spojrzał na butęlkę. Wyciągnął swój ukochany przedmiot, nowiutką, czarną zaplaniczkę. Zapalił.
-Ty masz rum, a ja ogień.
Wpatrywał się w płomień. Wziął jakiś kij, podpalił go i rzucił w dół.

- Ogień, czyżbyś brał przykład z Soulshade? - mruknął.
Spojrzał za spadającą gałązką, która zaraz zniknęła w odmętach zburzonego morza. Napił się jeszcze parę łyków, pojawił się jeden piroman jego syn i już wszyscy biorą z niego przykład, ah, niema to jak nową modę wprowadzić.

- Dzięki - powiedziała cicho do Steela. - A co do tego, ze wydaję ci się znajoma... przecież jestem identyczna jak matka. Chyba.
Jak zaczarowana wpatrywała się w płomień wzniecony przez Aragorna.

-To akurat żywioł fajniejszy od wody. I ja nie podpalam się tak często, jak to Soulshade robił.
Kolejny patyk zniknął w morzu.
-A ty co preferujesz, tato?

- Cóż... - otrząsnęła się. - A kim był Soulshade? Nie jestem tu długo, rozumiecie...
Nagle skoczyła w kierunku Aragorna, wyrwała mu zapalniczkę i już jego uszy się paliły.

Aragorn wstaje. Macha łbem. Biegnie do morza. Zderza sie z falą. Jego sierść gaśnie. Powolnie wraca na klif.
-Mam kolejną czarną łatę. Znowu.

//w jednym poście piszesz w czasie przeszłym a w drugim w teraźniejszym, no weź XD

Zachichotała wrednie i rzuciła mu zapalniczkę.
- Przepraszam. Nie mogłam się powstrzymać - stwierdziła, udając smutek.

- Tak jestem. - odparł.
Uśmiechnął się tak jak wcześniej do młodej, był inny niż reszta z jego stada i to jakoś Mu nie przeszkadzało. Nie miał ochoty chodzić i warczeć na każdego.
- Ja? Rum, Morze, Piractwo, Walki ... - odpowiedział Mu.
Całe jego życie składało się z nieostających walk, morze ot była dla niego wolność zwłaszcza jak jeszcze był kapitanem Pirackiego statku, do tej pory ma jeszcze swój kapelusz i raper. wypił rum do końca a pusta butelkę rzucił w dół.
- Tak racja, nie wiem po kim ten Soul to ma, ani ja ani jego matka nie mamy jakiś zapędów piromańskich. - mruknął.
Wzruszył barkami, zerknął na Mivlę.
- Soulshade to mój syn. Jest piromanem podpala wszystko i wszystkich jak Mu się tylko podoba. Miałem okazję go tylko raz spotkać. - odpowiedział.
Wcale nie był tym faktem zasmucony, nie pałał do żadnego ze szczeniąt jakimś specjalnym entuzjazmem, za dużo ich ma i już.

-Wybaczam.
Schował 'broń'. Machnął ogonem.

*Tam też był teraźniejszy (chyba)*

Przyglądał się zabawom psów, wymamrotał coś pod nosem. Skierował wzrok przed siebie, jego takie zabawy nie bawiły, może i stał się stary i zrzędliwy, ale ogień może wyrządzić krzywdę jeśli się go nie kontroluje.