Rzeka. {Zakaz porywania}

Przydreptała sobie, wachlując rudym ogonem. Gdy znalazła się tuż przy rzece, pochyliła się i zaczęła łapczywie chłeptać wodę. Gorąco. Nienawidziła takiej pogody -.-

Przyszedł powoli i nim gdziekolwiek zdążył spojrzeć, dostrzegł ten rudy, jakże mu znajomy kształt. Uśmiechnął się pod nosem i zbliżył się do suni po cichu.
- Veris - powiedział po chwili namysłu. Eh, trochę to potrwa nim się nauczy wymawiać to od razu.

Drgnęła lekko, słysząc jakże jej znajomy, ciepły głos. Ale to nie było możliwe. Przecież on odszedł, zniknął, przepadł ... przecież nie widziała go od tak długiego czasu - Azland? - odwróciła pysk i zaniemówiła, wpatrując się z niego ze zdumieniem.

- Nie, Święty Mikołaj - rzekł i wyszczerzył zęby w uśmiechu. Tak, to szczęści nie miało sobie równych. Jest tak strasznie zadowolony, że gdyby mógł, to by zaczął skakać aż do słońca.
Nabrał powietrza, by coś powiedzieć. Ale co? Przepraszam? Co tam słychać? Nie, przecież to głupie. Wypuścił nabrane powietrze nosem i zaczął czekać na jej ruch.

No ... nie wiedziała co zrobić. Z jednej strony baardzo się cieszyła z jego nagłego pojawienia się, z drugiej jednak, czuła do niego żal. No bo w końcu należały jej się przecież jakieś wyjaśnienia, prawda? Zniknął bez słowa. Westchnęła cicho i dotknęła go łapą, co by sprawdzić jeszcze czy to nie jakiś głupi sen. Ale nie. Azland był prawdziwy, stał przed nią, najwyraźniej nie mogąc do końca odgadnąć co dzieje się w jej głowie, czy jest na niego zła, czy może o wszystkim zapomniała - Ważne że żyjesz - przytuliła go lekko, jakby z pewną dozą nieśmiałości.

Ten z kolei przytulił ją mocno. Ależ on za nią tęsknił. To odejście było głupim pomysłem i najgorszą rzeczą jakąkolwiek zrobił.
- Przepraszam - mruknął. - To było głupie... - westchnął.

Jak cudowne uczucie ją ogarnęło, gdy znów znalazła się w jego łapach. To było wręcz nie do opisania, poczuła się taka szczęśliwa. Urazę postanowiła ukryć, musiała schować ją bardzo głęboko, aż na dno serca. Zatopiła nos w jego rudej sierści - Ależ ja się chyba nie gniewam. Tylko nie rób tego więcej, a jeżeli odchodzisz, to mnie uprzedź.

Kiwnął łbem.
- Nie chciałem wtedy zobaczyć twojego smutnego pyszczka - rzekł. - Ale i tak bardziej Cię zraniłem niżbym Ci o tym powiedział - dodał po chwili. Ta, to było pewne. Zniknąć bez słowa. Teraz już nie odejdzie.

- Hmm. Ale to już przeszłość. Nie ma co wspominać. Więc. Jak widzisz wiele się zmieniło - machnęła ogonem, przyglądając mu się.

- Wiele? - spytał zdziwiony. - No, może trochę - dodał, rozglądając się. I on też zaczął się jej przyglądać. Ot, tak. Bo ona zaczęła x3

- No jasne że wiele xd Dużo psów odeszło, stada się pozmieniały, liderzy inni .. słowem, inna kraina - zdzieliła go ogonem w nos, za karę ;P

- Czepiasz się - powiedział i wytkał jej kawałek języka. - Ale nadal oddychamy tym samym powietrzem, pijemy tą samą wodę i chodzimy po tej samej ziemi, nieprawdaż? - spytał z miną jakiegoś poety.

- Hmm ... tu bym się kłóciła, kto wie, może nastąpiła ingerencja zielonych ludzików? - spojrzała w niebo, jakby zobaczyła tam jakiś nielegalnie działający spodeczek.

Powędrował wzrokiem do góry i położył po sobie uszy.
- A ja myślałem, że oni wolą te wszelkie pola zbóż - mruknął, zamyślony.

- O! Tu właśnie jeden ryje sobie korytarzyk w Twojej sierści. Mogę Cię zanieść to siedziby Discovery? Proooszę - uśmiechnęła się przymilnie, z zapartym tchem obserwując jego grzbiet.

Zdębiał. Powoli, powolutku obkręcił swój łeb, by spojrzeć na grzbiet. Widocznie coś tam ujrzawszy, natychmiast spojrzał przed siebie.
- Możesz - wykrztusił. - Ale one nie jedzą psów?

- Ci z Discovery? Najwyżej mogą Cię rozkroić albo podzielić na pojedyncze komórki, ale wiesz .. będziesz sławny, to warte każdej ceny - wyszczerzyła się.

Szczena mu opadła.
- Nie, dzięki - powiedział i przeturlał się po ziemi, by pozbyć się tego czegoś. Po chwili wstał i jeszcze się wytrzepał, tak na wszelki wypadek.

Pokręciła pyskiem z niezadowoleniem - Wiesz ile mógłbyś na tym zarobić? Miliooony. Tłum by Cię uwielbiał. Chociaż nie. Wielbiłby Twoje spreparowane cząstki - podrapała się po łbie. Wolała żywego Aza niż takiego w słoiczku xo Chociaż byłby poręczniejszy.

- No właśnie! - powiedział. - Wtedy to już by mi te miliony potrzebne nie były. A zresztą nawet, po co mi one teraz? - zaczął się zastanawiać. - Żeby mnie mogli obrabować - doszedł do wniosku i zaczął kiwać głową.

- No. A jak Cię będą chcieli obrabować too .. będziesz miał ciekawe życie. Emocje, pościgi, strzelanki oo' Lol, oglądam za dużo filmów - potrząsnęła pyskiem.

- Ale ja nie mam broni! I nie umiem strzelaaaać - wymruczał, z każdym słowem kładąc się powoli. Przez chwilę wpatrywał się w kwiatka przed sobą, po czym spojrzał na Nadię - Ale ty byś mnie obroniła, nie? - spytał i uśmiechnął się szeroko.

Przez kilka sekund zastanawiała się, czy przypadkiem nie powinno być odwrotnie. Jednak na jej pysku pojawił się szeroki uśmiech, mówiący tylko jedno - Będę Twoim ramboo

Jego ogon zaczął majtać się na boki, prawie niewidocznie.
Zaśmiał się i zmienił pozycję na siedzącą.
- To od teraz jesteś Ramboo aka Nadia. To teraz jeszcze wystarczy spisać umowę, by wszystko było ok - zaczął się rozglądać za jakimś papierem.

- Powinieneś wierzyć mi na słowo xd Super bohaterzy nie potrzebują umów czy czegoś w ten deseń - nachyliła się i cmoknęła go w łeb - ja już muszę spadać, obym Cię jeszcze zobaczyła w tym wcieleniu - ruszyła zadek i wybiegła, niknąc gdzieś w gąszczu przyrzecznych trzcin.