Rzeka. {Zakaz porywania}

- Jestem Zoya. - Powiedziała niepewnie, bojąc się skarcenia. Kiedy za dawnych czasów przedstawiała się innym, zawsze została skarcona. Bardzo się tego bała.

-Remus - odpowiedział goldence, przypatrując Jej się przez chwilę.

-Dlaczego?-no i tego pytania się obawiała.Chciałam wrócić do mojego'rodzinnego'miejsca.Dowiedziałam się,że już nie istnieje.Ah..-westchnęła cicho.-Historia nie warta uwagi-dodała szybko uśmiechając się sztucznie.Akurat udawanie najlepiej jej nie wychodziło.Przeniosła wzrok na Zoyę.-Zoya?Fajnie imię-powiedziała spoglądając na goldenke kasztanowymi ślepiami.

-Przykre, na prawdę przykre. Moje rodzinne miejsce, a wlaściwie miejsca, w któych przevywałem... za żadne skarby nie chciałbym tam wrócić.

- Dziękuję. - Mruknęła cicho, ledwo dosłyszalnie. Skinęła krótko łbem ku Remusowi. Nagle zapiszczała cicho, lecz zaraz się opanowała, kiedy dotarło do niej, że ma towarzystwo. Zaczęła nerwowo pocierać swoją przednią łapę, a raczej ranę na niej z której ciągle kapała krew.

-Nie można żyć ciągle wspomnieniami.Przywykłam do tego,że jestem zdana na siebie-wyszczerzyła się do amstafa.
Spojrzała znowu na Zoyę i dostrzegła krew.-Hej,jesteś ranna?-zapytała z zainteresowaniem zmieszanym z przejęciem.

Spojrzała zdezorientowana na Lysis. Początkowo nie wiedziała co powiedzieć. Zawahała się na chwilę.
- Nie, nie. To nic takiego. - Powiedziała przez zaciśnięte zęby. Próbowała sztucznie się uśmiechnąć, lecz jej to nie wychodziło. Nie umiała oszukiwać ani kłamać. I to ją zniszczyło.

-Może to coś poważnego?Kurcze pech taki,że nie jestem z żadnego stada,medyków nie znam-westchnęła i spojrzała na jej łapę.-Nie jest złamana?-Medyk ze mnie żaden-położyła po sobie uszy ze zrezygnowaniem.-Dobrze by było to opatrzyć.

-Masz rację, nie można. Była, minęła, nie chce mnie znać. Powinienem zająć się czymś pożytecznym a nie wiecznie się użalać.

- Proszę, nie przejmuj się. Nie powinnam w ogóle zbaczać w tą krainę. Nie znajdę tu miejsca, ani przyjaciół... Tylko narobię wam kłopotu. - Powiedziała, dość smutnym tonem. Użalanie się nad sobą, to było coś w jej stylu. Cofnęła się o kilka kroków.

Nie przejął się słowami goldenki. Szybko podszedł do Niej.
-Możesz zgiąć łapę? - zapytał, nieco zbyt nerwowo.

Spojrzała na Remusa.-Życie jest jedno i nie po to aby siedzieć w cieniu i użalać się nad sobą.-posłała mu lekki uśmiech.Pieprzona z niej marzycielka.
-Nie możesz tak mówić.Gwarantuje ci,że znajdziesz tu przyjaciół.Wiadomo,że we wszystkim są przeciwności,to miejsce ma wiele dobrych stron-uśmiechnęła się.Zdjęła z szyi zieloną chustę.-I tak mi się znudziła-pomyślała.Zaczęła oglądać łapę suczki.

Znowu spuścił wzrok.
-Miałem swoją szansę. Swoje 'pięć minut'. Zmarnowałem, zepsułem to. Już nie dostanę drugiej szansy.

- Tak, ale to boli. - Powiedziała do Remusa. Spojrzała na to co wyrabia Lysis. Jej zieloną chustkę. Usiadła na zadku, wiedziała, że nie może teraz i tak już nic zrobić. Spojrzała z iskierką w oczach na Remusa i Lysis. Czyżby znalazła przyjaciół? Bratnią duszę? Za szybko jeszcze by mówić o takich rzeczach...

-Każdy popełnia błędy,nikt nie jest idealny.-powiedziła znów przenosząc wzrok na samca.Jeżeli coś się chcę i bardzo tego pragnie nie należy rezygnować po pierwszej czy drugiej nie udanej próbie.Też wiele rzeczy żałuje.
-Właśnie,możesz stawać na tą łapę-zapytała znowu spoglądajac na goldenkę.

-Skoro możesz zgiąć, to chyba nie jest złamana. Wsadź ją do wody, może będzie trochę lepiej. Ja znam tylko jeden sposób na ból, ale nie za bardzo mogę Go w tej chwili praktykować.

Wstała na tą łapę. Ciężar ciała był oparty teraz a przednich łapach. Jednak nie potrzebnie. Po chwili utrzymania równowagi legła na ziemi jak długa. Mogłaby teraz udawać małego, bezbronnego szczeniaka, który uczy się chodzić. Pokręciła przecząco łbem.

-do usunęcia-

Podbiegła do niej.Chyba to nie jest zwykłe draśnięcie.Nawet jeśli jest złamana to nie wygląda to na poważne złamanie.Może to tylko zwichnięcie?Nie czekając podeszła do jakiegoś krzewu o naprawdę dużych liściach.Odgryzła dwa i pobiegła do rzeki.Zanurzyła owe liście w wodzie i 'złączyła' je w zębach.Sporo wody po drodze wyciekło.Obyła łapę suni.-Może trochę zaboleć.-powiedziała.Wylizała ranę,a łapę obwinęła mocno chustą na tyle by usztywnić ale nie krępując zginania.

Przełknęła jeszcze głośniej ślinę i zamknęła oczy. Miała nadzieję, że teraz nie będzie tak jak tam. Że nie będą jej bili za każdy jej ruch, za każdy oddech. Zasyczała pod nosem, jednak po chwili przestała.

Spojrzał na łapę, później na Lysis.
-Chciałbym potrafić robićtakie opatrunki. Musisz mnie kiedyś nauczyć - uśmiechnął się lekko.

-Teraz powinno być lepiej.Po jutrze ta chusta nie powinna już być potrzebna.Czy to zrobiły ci jakieś psy?-zapytała

Pokręciła przecząco głową. Wiedziała, że ktoś w końcu zada to pytanie.
- Dziękuję. - Odparła z uśmiechem, który nie często gościł na jej pysku.

-Nie będę wnikała,jeżeli nie chcesz to nie mów.Tutaj będziesz bezpieczna.Ludzka noga tu nie postanie,dopilnuje tego jeśli nawet...-wyszczerzyła się.-Oj,to nic wielkiego-zawstydziła się lekko na słowa psa.

-Ja już sobię pójdę - powiedział do suk i wyszedł, dość szybko.