Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

-Gdziekolwiek - mruknął, patrząc badawczo na Aragorna. Coś mu się w tym nie podobało... Usłyszał słowa psa. O właśnie. O to chodziło.
-O ile nie wisi na drzewie łbem do dołu, to nie uwierzę, że dobrowolnie chce mnie zobaczyć. Nie przepadamy za sobą - parsknął.

-Pytał czy Cię znam, no to chociaż spróbujecie. Sam nie chciał przyjść, więc prosił mnie. Więc co mam zrobić byś uwierzył?
Usiadł.

Chodźmy, chodźmy, chodźmy!!-wykrzyknęła i zaczęła biegać wkoło Cahira.
No choć! Ja chce go poznać!!-darła się teraz już skacząc wkoło psa.

-Wierzę. - zacisnął zęby i spojrzał na Solar - Robię to tylko dla ciebie. Nie mam ochoty oglądać tego... ekhm - odchrząknął i zaczął iść w stronę lasu.

Jeeee!-wykrzyknęła i w wielkich podskokach ruszyła za Cahirem.
Arcio, choć!-krzyknęła jeszcze zanim zniknęła w krzakach.

Ruszył biegiem wyprzedzając Cahira.
Wybiegł.

Wyszedł za nimi.

Szedł powolnie klifem. Jakimś cudem doszedł na szczyt. Rozglądał się wokół.

Szczeniak nagle pojawił się przed spacerującym psem. Popatrzał na niego dziwnym wzrokiem. Otworzył pyszczek jakby chciał coś powiedzieć ale zaraz go zamknął. Przyglądał się psu.

Przybiegł na klif i od razu zszedł niżej na plażę. Dzień był chłodniejszy, słońce nie dokuczało, można więc było spędzić tu dzień. Westchnął ciężko - od jakiegoś czasu z nikim nie rozmawiał, czuł się krótko mówiąc samotny.
Usiadł przy brzegu na ciepłym piasku i począł wpatrywać się w fale.

-Witaj mały, gdzie twoi rodzice?
Spojrzał na niego.

Usłyszał coś i odwrócił się gwałtownie. Obrzucił psy krytycznym wzrokiem. Nie, to nikt, kto by dotrzymał mu towarzystwa. Powrócił do chodzenia wzdłuż morskiego brzegu.

-Młodyyyy, żyjesz?!
Gapił się na szczenię. Oh, co to za dziwak.

- Taaak żyyyjee! - Odpowiedział szczeniak
- Maaam sięęę baaaardo dooobrze!

-to gdzie twoi rodzice?
Położył się przed nim z wyszczerzem na pysku.

Ruda suka brnęła przez piach, kładąc po sobie nieznacznie uszy, które próbowała za wszelką cenę uchronić od silnych podmuchów wiatru jakie smagały nieprzyjemnie jej pysk. A pysk niosła nisko, wzrokiem wodziła niemal tuż przed łapami.
Ogon nieśpiesznie, miarowo ciął powietrze, wachlując na boki. Puszystą sierść targał wiatr, Saori dziękowała Bogu w duchu za kolejny, ciężki dzień. Słoneczne pogody nie były dla niej, potrzebowała spokoju i ciszy, jakiej niestety nie sposób było znaleźć nad brzegiem morza gdzie nawet myśli zagłuszał donośny, kojący jednak nerwy szum pieniącej się u brzegu wody.
Suka zerknęła na wzrnoszące się ponad wzburzoną taflą wody fale, a kąciki jej smukłego pyska drgnęły machinalnie ku górze. I właśnie wtedy, całkowicie nieumyślnie wpadła prosto na Owczarka Belgijskiego. Spłoszyła się niczym młoda sarna i skuliła pod siebie machinalnie ogon. Łapiąc się jednak na swojej gapie, która sugerowałaby brak pewności siebie szybko nastroszyła kitę niczym kocur i przebiegła bursztynowym spojrzeniem po sylwetce nieznajomego.
-omlouvat se - wymamrotała przepraszająco. Minęła krótka chwila zanim ugryzła się w język, orientując, że odezwała się do nieznajomego w ojczystym języku, którego jak przyszło jej sądzić na pewno nie rozumiał.
-Przepraszam... - poprawiła się szybko, stawiając jedno ucho na baczność. Mówiła nie do końca płynnie, samo 'rz' sprawiało jej niemałą trudność, czego jednak za wszelką cenę nie chciała po sobie dać poznać.

- Eee no ja nie mam rodziców... Ale... A już nic... - Również się przed nim położył

-to możesz mieć tatę, no bo widisz znam takieego jednego, co byłby chętny...
Uśmiechnąl się.

Spojrzał na nią spod zmrużonych powiek. Górował nad nią wzrostem, więc nie sądził, by mogła stanowić większe zagrożenie. Tak zawsze oceniał psy. Jak miło by było, żeby okazała się godnym niego przeciwnikiem. Brakowało mu jakiegoś zajęcia, a walki na śmierć i życie w obronie honoru w szczególności. Zaśmiał się głośno z własnych przemyśleń - kiedyś nad niczym by się nie zastanawiał - jakikolwiek kontakt fizyczny oznaczał atak, czyli natychmiastową eliminację.
-Wybaczam - rzucił i uśmiechnął się kątem warg. Obrzucił ją jeszcze jednym, taksującym spojrzeniem. Nieznajoma... choć w sumie to nie takie dziwne, nie zaliczał się do towarzyskich osobników, nie znał tu wszystkich. Zastrzygł jedynie uchem wyłapując jej specyficzną wymowę. Nie przejął się zbytnio - sam również mówił z akcentem rodem z Bliskiego Wschodu. Zerknął na nią, ciekaw, co zrobi.

Czarna, podpalana suka owczarka niemieckiego o brązowych ślepiach pojawiła się przy Lazurowym Klifie. Dobrze zapamiętała to miejsce; tu podpaliła jakiegoś owczarka belgijskiego i tę białą sukę... to była Solar Eclipse, przypomniała sobie, uśmiechając się lekko do wspomnień. Rozejrzała się po okolicy i ujrzała kilka psów.
Blue merle border collie. Pociągnęła lekko nosem; był z jej stada. Kiedyś go widziała, podpaliła nawet, imienia nie poznała. Chyba. A przy nim jakiś mały wypłosz, którego woń też jej powiedziała o tym, że jest z SWD. Potem rzuciła się jej w oczy ruda tollerka; ta z kolei nie pachniała żadnym stadem. A obok niej owczarek belgijski, którego, jak w sumie wszystkich w tej krainie, nie poznała, i który też nie miał jakiegoś szczególnego, znanego jej zapachu. Tak, to też był ten, którego podpaliła w szczenięcych latach.
Usiadła powoli na mchu, owijając łapy ogonem. Wbiła spojrzenie w ciemne już niebo. Jesień się zbliża.

Spojrzał na Milvę. Przyglądał się jej chwilę. Usiadł. Podszedłdo krańca klifu. i stamtąd przyglądał się światu. Obok niego leżała stara i zniszczona torba. Miał ją zawsze i wszędzie. On również, gdy był młodszy podpalał rówieśników. Nawet bawił się tak z przybranym bratem.

W pierwszej chwili zwróciła uwagę na jego bystre, to jednak ostrzegawczo zmrużone powieki. Zawsze zwracała uwagę na drobne, często mało istotne szczegóły jakie mogły sugerować co nieco z nastawienia nieznajomego jej osobnika. Zastrzygła uchem, słysząc dźwięczny śmiech psa, który zachowywał się nadzwyczaj dziwnie. Machnęła nieznacznie ogonem, którego koniec obił się o wklęsły bok suki. Bursztynowe ślepia powiodły po jego sylwetce, oceniając każdy mankament jego urody.
-Saori. - skinęła mu krótko pyskiem, przedstawiając się. Dźwięczne imię gryzło się z jej akcentem. Ludzie mieli różne upodobania, mało kto stosował się do nazywania zwierząt rodowymi imionami. Poruszyła wąsami niczym pełen niezadowolenia kocur. Przyszło jej poznać kolejnego zadufanego w sobie osobnika? Mogła przypuszczać, że i w tutejszych okolicach nie znajdzie zbyt wielu skromnych wyjątków jakie pozwoliłyby jej pomilczeć albo przynajmniej zagłębić się w ciekawą konwersacje. Położyła po sobie jedno ucho, słysząc z oddali pomruki innych psów. Woń szczeniaka gryzła w nozdrza. Jak ona nie lubiła dzieci. Piszczały, biegały - targały nerwy. Nie spoglądała na przybyłą sukę, chociaż dostrzegła ją kątem oka. Całą swoją uwagę skierowała na nieznajomego.

- Tak ja chcę! - Krzyknął za psem (Aragorn)

Podchwycił jej spojrzenie, ale nie zareagował. Wiedział, jak inni zazwyczaj na niego reagują, nie wychowywał się w stadzie, wśród przyjaznych, bądź nie, towarzyszy. I chyba nigdy nie będzie w stanie czuć się wśród reszty psów normalnie. Jak jeden z nich. Wspominając dawne dzieje, odruchowo podrapał się w starą, choć czasem wciąż dającą o sobie znać, bliznę wokół szyi.
Skinął jej głową, nie odpowiadając od razu. Dość nietypowe imię, które łatwo wpadało w ucho. Zresztą, miano dużo mówiło o jego posiadaczu. Cahir ze swojego był niezwykle dumny - idealnie opisywało twardy i dość oschły charakter wojownika.
-Cahir - rzucił krótko, wyrywając się z rozmyślań. Nie był gadułą, częstokroć zmuszał się do zadawania niepotrzebnych nikomu pytań. Pokręcił nieznacznie głową, nie do końca rozumiejąc zainteresowanie nieznajomej. Znaczna większość mieszkańców tej krainy omijała go dużym łukiem, słusznie zresztą. Nie odrywał spojrzenia od niej, uniósł za to jedną brew, dając ujście swojemu zaintrygowaniu.

-To ja chce być twoim tatkiem, więc masz tatę młody.
Uśmiechnął się do niego.