Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

-taak
Spojrzał na Summer. Po chwili spojrzałna SE.
-Hey.

- taak? Chyba zbytnio nie słuchałeś - uśmiechnęłam się rozbawiona. - pytałam się co u ciebie słychać, a ty mi odpowiadasz: taaak? - walnęłam go ogonem w bok. - Ziemia do Aragorna! Wracaj do nas!

-To na poprzednie pytanie. A słychać nic ciekawego. Muszę tylko przemyśleć pewną sprawę. Ważną sprawę.
Uśmiechnął się do niej.

Spacerowała wolnym krokiem rozglądając się uważnie, jak gdyby podziwiała owe miejsce. A ona jedynie starała sobie przypomnieć, czy podczas swej tułaczki odwiedziła to zaciszne miejsce, czy też może nie...

- A czy można wiedzieć jaka to sprawa? - uśmiechnęłam się do niego z figlarnym błyskiem w oku. - proszę powiedz może będę Ci mogła w pewnym stopniu pomóc... Ale proszę nie posądzaj mnie o wścibstwo - mruknęłam na koniec. - nie jestem wścibska chcę tylko, tylko i wyłącznie pomóc - wyszczerzyłam się.

-Wiem. Można wiedzieć. Muszę przemyśleć moje partnerstwo. Bounty nie umie już tu żyć. To nie to samo. A bycie wolnym kawalerem nie jest dla mnie zbyt kuszące.
Spojrzał na nią poważnie.
-Zawsze chciałem mieć wnuki. I to takie prawdziwe. *_*

Zaśmiałam się .
- a kto by nie chciał? - machnęłam ogonem. Westchnęłam, zaczęłam patrzeć na niebo.
- kto by nie chciał - powtórzyłam to cicho.

-W tej chwili to dla mnie marzenie, którego nie umiem spełnić. Kiedyś Disney powiedział: "Jeśli umiesz marzyć, to umiesz spełniać marzenia". A ja nie mam sił, by zerwać z Bounty. Nie widziałem jej przez 3/4 mojego życia.
Spojrzał w dół klifu.
-Potrzebuje kogoś, kto mnie zmotywuje.

-Mam już motywację. Skończę to. Nie ma sensu przy tym zostawać. Więc w sumie...
Spojrzał na jej twarz/pysk.
-Wolny? Dziwne uczucie.

- a tam od razu dziwne... -usmeichnełam sie smutno. - ja która tego nigdy nie zaznała nie wiem jak to jest

-Będę teraz zaczynałod nowa.
Uśmiechnął się.

- hy, hy jestem ciekawa jak to będziesz robił... Chociaż jednak syn będzie ci przypominał ex partnerkę... Ale awrto wspominać tez te dobre chwile.. - uśmeichnełam sie jak znawczyni.

-Syn przygarnięty. Ale też rodzina. Nie?
Zaśmiał się.

- ach... sorry nie wiedziałam - uśmiechnęłam się przepraszająco... - ano też rodzina... Tak samo ważna jak prawdziwa... Wiesz co?... Mimo moich lat jakoś mi się nie śpieszy do partnerstwa - zaśmiałam się. - jakoś się nie zjawił do tej pory książę z bajki ale czekam... -zaczęłam się głośno śmiać.

-Ja już stary jestem. Wiele przeszłem, aczkolwiek nie zraża mnie to.
Uśmiechnął się.

- tam stary... No powiedz ile ty masz lat co? 3-4 góra. - zaczełam obstawiać.

Ocknęła się i zastrzygła z lekkiego poirytowania uchem. W końcu wróciła na klif i podeszła do Summer i Aragorna.
- Veris. - mruknęła po chwili zastanawiania się.

- Veris - spojrzałam na Milvę. - miło mi Cię znów widzieć. - uśmiechnęłam się lekko.

-Nie, bo mam 5 lat.
Spojrzał na Milvę.
-Veris, masz przy sobie zapalniczkę? O.O

Zerknęła na Aragorna.
- Zawsze i wszędzie. - odparła ze spokojem, w którym jednak było słychać wesołość.

- a wyglądasz na młodszego - i po chwili dodałam - no właśnie... Masz?!

-Nie przypalisz nas przypadkiem? Bo mi sierść do końca nie odrosła na uszach.
Uśmiechnął się. Słowa wypowiadał żartobliwie.

- a mi ogon. -zaśmiałam się na wspomnienie o pierwszym spotkaniu sie z Milvą. -ale mam nadzieję, ze wyrosłaś z podpalania innych

- Hm. - udała, że się zastanawia. - W każdej chwili mogę wyciągnąć zapalniczkę.
Uśmiechnęła się tajemniczo.