Lazurowy Klif{Zakaz porywania}

(Sorry że mnie tak długo nie było. Nie miałam czasu wchodzić na kompa. Jak coś do mnie gadaliście to... Nie wiem nie słyszałam )
Szczeniak patrzał na psy bawiące się zapalniczką. Wydał dźwięk: Coś pomiędzy kaszlnięciem a chrząknięciem. I... Dalej się na nie patrzał.
- Tato... Gdzie mieszkamy?

Weszłam, machnąwszy zamaszyście ogonem, który zatrzymał się dopiero na jednym z bioder. Ruszając uszami, wyłapałam kilka dźwięków i skierowałam się w tamtym kierunku.
Minąwszy Owczarka niemieckiego, chwilowo powędrowałąm wzrokiem za niknącą jej sylwetką, by po chwili łypiąc wzrokiem przyglądałam się grupce na klifie.
Z wachaniem zatrzymałąm się w pewnej odległości od nich i schyliłam pysk do ziemi, wypuszczając powietrze ze świstem i unosząc pył z ziemi ku górze.

Czarno-biała suka szła przez tereny nowo odkrytej przez siebie krainy. Czy mogło ją tu spotkać coś ciekawego? Na to pytanie odpowiedź pozna już niebawem. Jej nos poruszał się rytmicznie, był to znak, iż wywęszyła nowy zapach.
Zatrzymała się, widząc przed sobą całą gromadę psów. Jakoś nie lubiła przebywać w towarzystwie, którego do tej pory nie znała. Jednak, skoro już tu przybyła powinna chwilkę zostać. Oblizała pysk, następnie zrobiła kilka kroków w stronę niewielkiego kamienia. Położyła się obok.

Różnorodnie ubarwiona suczka przyszła na klif.
Rozejrzałam się. Byłam tu nowa i nie wiedziałam jak mnie przyjmą. Bandana przywiązana u mojej szyi falowała lekko na wietrze.

Leniwie podniosła wzrok i spojrzała w stronę nadchodzącego psa. Musiała przyznać, ze była ciekawie ubarwiona. Zaśmiała się pod nosem. Przesunęła parę razy łapą po piachu, tworząc gładka powierzchnię.

Hmm... Ciekawe. Tylko jeden z wielu będących tu psów zauważył moje przybycie. Podeszłam do suczki nic nie mówiąc. Usiadłam obok bez pytania...

Podniosła do góry pysk, zauważając bliską obecność kolorowego psa.
~ Witaj. ~ Przywitała się z delikatnym uśmiechem na pysku. Praktycznie to był jedyny moment w poznawaniu się kiedy widać było u niej coś wesołego, ale może ktoś to w końcu zmieni.
Machnęła ogonem.

~ Hmm... Witaj.
Powiedziałam, a mój ogon omiótł ziemię w geście powitania. Na moim pysku widniał uśmiech, ale oczy wydawały się być przyćmione...
~ Jestem Haruhiko, ale mówią mi po prostu Haru.
Dodałam po chwili namysłu.

~ A ja jestem Fatum. ~ Przedstawiła się grzecznie. Podniosła swoje cielsko z piasku, by już nie leżeć, a siedzieć. Trochę nie wypadało to pierwsze, gdy się z kimś prowadziło rozmowę.
~ i... raczej nie ma od tego ksywki. ~ Dodała. Co było prawdą, wygodnie mieć krótkie imię, czyż nie?

~ Masz ładne imię...
Powiedziałam ni to z grzeczności ni to z samej siebie. Chociaż jej imię naprawdę mi się podobało. Moim oczom jakby wróciła barwa. Znów stały się niebieskie...

~ Twoje też jest ładne. ~ Odwzajemniła uprzejmość, czy też komplement. Jak zwał, tak zwał. Zastrzygła uchem, tuż nad nimi przeleciała śnieżnobiała mewa.
~ Skąd pochodzisz? ~ Zapytała. Cóż, nigdy nie widziała psa o podobnym umaszczeniu. Żeby tyle.. ona na dodatek miała niebieskie oczy!

~ Hmm... Podobno z Mglistych Gór, ale sama nie jestem pewna...
Powiedziałam. Spojrzałam w brązowe oczy Borderki.

~ To daleko? ~ Zapytała analizując w umyśle nazwę. Chyba nigdy wcześniej jej nie słyszała. Ale to się może zmienić, w sumie jak wszystko.

~ Tak... Za Trzema Krainami. Tak naprawdę to Mglistych Gór nie ma na żadnych z map. Zamieszkują je sokolnicy...
I Jakby na te słowa na ziemię zleciał czarny Sokół z białym "V" na piersi.

Uniosła delikatnie wargi ukazując szereg białych kłów, gotowych w każdej chwili do użycia. Dla niej ptaki były wyłącznie wrogami. Nie ruszyła się jednak z miejsca, myśląc, że sokół jest jakimś znajomym Haru.
~ Tak, nigdy nie słyszałam.. ~ Powiedziała trochę zawstydzona, lubiła coś wiedzieć.

Sokół zaskrzeczał złośliwie w stronę Fatum.
~ Hmm...
Zamyśliłam się na moment patrząc na ptaka. W końcu powiedziałam.
~ To jest Stalowy Szpon...

Uspokoiła się, w końcu nie mogła mu nic zrobić, a on - jaką miała nadzieję - też nie mógł się odwdzięczyć.
~ Twój znajomy? ~ Zapytała mierząc go wrogim spojrzeniem.

~ Tak jakby... Specyficzny towarzysz... Wiele razy mi pomógł. Jego właściciel zmarł i od tego czasu mi towarzyszy.
Powiedziałam obojętnie. Ptak nadal uważnie obserwował Fatum.

~ Ile masz lat? ~ Zapytała orientując się, iż jeszcze tego nie wie. Przeniosła wzrok z ptaka, na jego panią. Postanowiła go teraz ignorować.

~ 3... A Ty?
Zapytałam, a Sokół wzbił się w powietrze i zniknął mi z widoku. Byłam zadowolona, bo chyba nie polubili się z Fatum.

~ Ja niedawno skończyłam dwa. ~ odparła po czym podrapała się za uchem, więc jednak jej koleżanka była starsza. Ale co tam jeden rok w tą czy w tamtą.

~ Hmm...
Z zamyślenia wyrwał mnie jej głos.
~ Mam nadzieję, że nie będę tutaj jako jedyna staruchą...
Powiedziałam ze śmiechem.

Zachichotała.
~ Spokojnie, znam starszych. ~ Odparła. Oczywiście, że znała, tylko.. oni chyba zbytnio za nią nie przepadali. Cóż, ich strata.

~ To chyba dobrze...?
Znów parsknęłam. Po chwili swój wzrok skierowałam na gwieździste niebo.

~ No chyba tak. ~ Odparła zamyślając się. Choć przecież im ktoś starszy, tym szybciej opuści ten okropny świat.
Skierowała swój wzrok na niebo, ptaka na szczęście nie było.